Poprzedni rozdział | Wstęp do kognitywistyki - spis treści.


11.4 Wzgórze

Wzgórze (thalamus) jest największą częścią miedzymózgowia, do którego należy też podwzgórze, oraz okolice trzeciej komory mózgu.
Wzgórze to centralna stacja przekaźnikowa: dochodzą do niego informacje czuciowe od wszystkich zmysłów oprócz węchu.
Większość połączeń ma z korą mózgu, mniej z jądrami podstawy i podwzgórzem.

Wzgórze pełni kluczową rolę w integracji informacji czuciowych i ruchowych, w procesach uwagi i kontrolowania dostępu do danych czuciowych, poprzez pętle korowo-wzgórzowe.
Wzgórze współpracując z pniem mózgu i z korą ma wpływ na to, jakie informacje docierają do kory i jak mocno uaktywniane są różne obszary i sposoby jej działania.
Część wzgórza zalicza się do układu limbicznego.


Ogólne umiejscowienie wzgórza w mózgu.

Wzgórze dzieli się na kilka obszarów, czasami wyróżnia się zawzgórze z ciałem kolankowatym bocznym i przyśrodkowym, oraz nadzwgórze.
Można w nim wyróżnić:

Uszkodzenia poduszki po dominującej stronie mózgu mogą prowadzić do:

Jądra wzgórza są zwykle dzielone na 4 grupy: przednią, środkową, brzuszno-boczną i tylną.


Kora łączy się z różnymi częściami wzgórza - kto narysuje dobry schemat?


Izhikievich & Edelman, PNAS 2008

W skład wzgórza wchodzi też:

Uszkodzenia tych dróg wywołują specyficzne efekty:

Afazje były traktowanie jako zaburzenia korowe, ale uszkodzenia wzgórza, jąder podstawy, oraz głębokiej istoty białej prowadzą do różnorodnych zaburzeń obejmujących mieszane objawy ruchowo-czuciowe.
Podkorowa afazja ruchowa (afemia) daje podobne obiawy jak afazja Broki.



Literatura


Następny rozdział | Wstęp do kognitywistyki - spis treści.