Krótki biogram (English version is here).
Slajd PowerPoint do życiorysu.

Włodzisław Duch studia fizyki ukończył na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w 1977 roku (z ,,błękitnym dyplomem), doktorat (wyróżniony nagrodą ministra) z chemii kwantowej obronił w 3 lata później. W latach 1980-82 prowadził badania na stażu podoktoranckim na University of Southern California (USC) w Los Angeles. W latach 1985-87 był stypendystą fundacji Alexandra von Humboldta w Instytucie Astrofizyki Maxa Plancka w Monachium, z którym współpracował do 2001 roku. Monografia Graphical representation of model spaces (Springer, 1986) była podstawą obronionej w 1987 roku habilitacji. W 1997 roku otrzymał tytuł profesora. Pracował przez wiele lat w jednostkach badawczych we Francji, Japonii, Kanadzie, Niemczech, Singapurze i USA jako „Visiting Professor”. Od 1991 do 2014 roku kierował Katedrą Informatyki Stosowanej (początkowo nazywanej Katedrą Metod Komputerowych), interdyscyplinarną samodzielną jednostką Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej UMK w Toruniu. Od 2013 roku kieruje Laboratorium Neurokognitywnym w Interdyscyplinarnym Centrum Nowoczesnych Technologii na UMK, a od 2020 roku zespołem Neuroinformatics and Artificial Intelligence, które jest częścią University Centre of Excellence Dynamics, Mathematical Analysis and Artificial Intelligence. W 2012 roku objął stanowisko prorektora ds. badań naukowych i informatyzacji na UMK, a w latach 2014-15 podsekretarza stanu (wiceministra) w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Jego zainteresowania badawcze dotyczyły początkowo metod obliczeniowych mechaniki kwantowej, fizyki komputerowej, podstaw fizyki i interpretacji mechaniki kwantowej. Przy końcu lat 1980 tworząc informatykę na UMK skupił się nad sztuczną inteligencją, teorią i zastosowaniami sieci neuronowych, uczeniem maszynowym, modelowaniem funkcji mózgu i technologiami neurokognitywnymi, realizując granty na temat teorii autyzmu, rozwoju słuchu fonematycznego niemowląt i poszukiwania źródeł aktywności poznawczej w sygnałach mózgu. Był członkiem-założycielem Polskiego Towarzystwa Sieci Neuronowych (1995), a następnie Towarzystwa Sztucznej Inteligencji (2010). Od końca lat 1990 zaangażował się w tworzenie kognitywistyki w Polsce, był współzałożycielem pierwszego czasopisma w tej dziedzinie i Polskiego Towarzystwa Kognitywistycznego (2001). Przez dwie kadencje był Prezydentem European Neural Network Society (2006-2011), w 2013 roku został wybrany na członka honorowego (Fellow) International Neural Network Society (INNS), a później Asia-Pacific Artificial Intelligence Association (APAIA), International Artificial Intelligence Industry Alliance (AIIA) World Academy of Artificial Consciousness (WAAC) oraz Life Senior Member of IEEE. Jest członkiem Komisji Układów Złożonych Polskiej Akademii Umiejętności. Od wielu kadencji jest też członkiem trzech Komisji PAN: Informatyki, Neurobiologii i Naukoznawstwa PAN. Jest lub był członkiem ponad 20 redakcji międzynarodowych czasopism specjalistycznych, opublikował ok. 400 specjalistycznych i ok. 340 popularnych artykułów na różne tematy, jest współautorem 6 i współredaktorem 21 książek, brał czynny udział w ponad 800 naukowych wydarzeniach, a jego wywiady na YouTube miały miliony odsłon. Jego firma DuchSoft skomercjalizowała w 2000 roku software GhostMiner do data mining, który był sprzedawany przez firmę Fujitsu.

W. Duch urodził się w 1954 roku, jest żonaty, ma dwoje dzieci i czwórkę wnuków. Jego pełne CV można znaleźć pisząc "Wlodzislaw Duch" w Google lub innych wyszukiwarkach.

 

Inne krótkie wersje: najkrótszy biogram, short CV in English, Dłuższy życiorys z 2012 roku, związany z wyborami prorektorów UMK.

Inne zdjęcia do prezentacji, kanał YouTube.

Dłuższy życiorys prof. dr. hab. Włodzisława Ducha.

Włodzisław Duch studia fizyki teoretycznej ukończył z wyróżnieniem na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika (UMK) w 1977 r, gdzie 3 lata później obronił również z wyróżnieniem doktorat z chemii kwantowej, a następnie w 1987 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego z fizyki teoretycznej/matematyki stosowanej. Tytuł profesora otrzymał w 1997 roku, a w 2000 roku został zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego. W latach 2012-14 pełnił funkcję Prorektora ds. Spraw Badań Naukowych i Informatyzacji UMK, a od kwietnia 2014 do grudnia 2015 wiceministra (podsekretarza stanu) w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Początkowo jego główną dziedziną była fizyka teoretyczna, głównie mechanika kwantowa i fizyka komputerowa, zaś w późniejszym okresie informatyka stosowana, sztuczna inteligencja i metody inteligencji obliczeniowej. W ostatnich latach jego zainteresowania skupiają się wokół kognitywistyki i neuroinformatyki kognitywnej, czyli algorytmów inspirowanych sposobem funkcjonowania mózgu na wielu poziomach, architektur kognitywnych, modeli chorób psychicznych integrujących wpływ genetyki i procesów molekularnych na neurodynamikę i efekty behawioralne. W 2014 roku działalność rozpoczęło stworzone przez niego Laboratorium Neurokognitywne, część Interdyscyplinarnego Centrum Nowoczesnych Technologii UMK, zajmujące się eksperymentalnymi badaniami nad diagnostyką, rozwojem i terapią różnych funkcji mózgu.

Po doktoracie obronionym w maju 1980 roku pracował przez dwa lata na Uniwersytecie Południowej Kalifornii (University of Southern California) w Los Angeles. Później pracował między innymi jako stypendysta fundacji Aleksandra von Humboldta i Instytutu Maxa Plancka w Instytucie Astrofizyki oraz w Instytucie Badań Psychologicznych Maxa Plancka w Monachium (od 1984 do 2001, w sumie przebywając w tych instytucjach około 5 lat). Pracował też i wykładał na Uniwersytetach Tokio, Rikkyo, Meiji (również w obrębie Tokio), w Instytucie Technologicznym Kyushu (Kyushu Institute of Technology) w Japonii, na Uniwersytecie Florydy w Gainsville, Uniwersytecie Alberty w Edmonton w Kanadzie, w Katedrze Sztucznej Inteligencji Uniwersytetu Louisa Pasteura w Strasburgu we Francji, a także w kilku innych instytucjach w Europie. W latach 2002-2009 odwiedzał 10 razy jako profesor wizytujący Katedrę Informatyki Biomedycznej Fundacji Badawczej Szpitala Pediatrycznego w Cincinnati, Ohio, USA. W ostatnich latach pracował na zaszczytnym stanowisku Nanyang Visiting Professor w Nanyang Technological University, na Wydziale Inżynierii Komputerowej w Singapurze (2010-2012), gdzie wcześniej w latach 2003-2009 pracował również jako profesor wizytujący. Pracował też jako ekspert w Programach Ramowych Unii Europejskiej (od programu 5 Framework) oceniając liczne projekty badawcze. Brał udział w tworzeniu sieci SINTELNET (projekt na temat Inteligencji Społecznej) w Polsce, licznych panelach przygotowujących tematy do kolejnych konkursów w ramach europejskich programów ramowych, w tym programu Horizon 2020, projektów w ramach Przyszłych Pojawiających się Technologii (FET), grupy konsultacyjnej „Ponad Horyzontem”, pracach sieci „Sztucznych Systemów Kognitywnych”, dwustronnych projektach współpracy Polsko-Francuskiej, Niemieckiej i USA. Już w 1992 roku kierował dużym grantem międzynarodowym „Komputerowo Wspomagana Edukacja” z budżetem miliona dolarów. Był też kierownikiem licznych grantów krajowych na temat metod uczenia maszynowego, selekcji informacji, symulacji sieci neuronowych w przypadku autyzmu i ADHD, a ostatnio badań eksperymentalnych nad rozwojem słuchu fonematycznego i pamięci roboczej niemowląt.

Profesor Duch był lub jest członkiem licznych towarzystw naukowych: przez dwie kadencje (2006-2011) był Prezydentem Europejskiego Stowarzyszenia Sieci Neuronowych, w 2013 roku został też wybrany na członka honorowego (Fellow) Międzynarodowego Stowarzyszenia Sieci Neuronowych (International Neural Network Society, INNS), tylko dwie inne osoby z Europy były w tym czasie w tym gronie), a także jest członkiem honorowym Asia-Pacific Artificial Intelligence Association (APAIA), International Artificial Intelligence Industry Alliance (AIIA) World Academy of Artificial Consciousness (WAAC) oraz Life Senior Member of IEEE. Jest też członkiem kilku komitetów w ramach Stowarzyszenia Inteligencji Obliczeniowej (a wcześniej Stowarzyszenia Sieci Neuronowych) IEEE, od 2013 roku jest wiceprezydentem grupy „W kierunku inteligencji na poziomie człowieka” tego stowarzyszenia, wiceprezydentem Międzynarodowego Stowarzyszenia Nauk o Informacji i Zarządzaniu, założonego przez najlepsze uczelnie Chin, Tajwanu i Japonii, członkiem grupy doradców naukowych Międzynarodowego Stowarzyszenia Badań Nad Mózgiem (USA), oraz Instytutu Mózg-Umysł (USA) i Międzynarodowej Fundacji Lifeboat. Był członkiem 6 sieci europejskich zajmujących się systemami kognitywnymi, badaniami nad mózgiem i świadomością. W latach 2008-2013 był członkiem składającego się z 6 osób Komitetu Doradczego Instytutu Inżynierii Biomedycznej (INEB-Instituto de Engenharia Biomédica, Uniwersytetu w Porto w Portugalii.
Był członkiem Polskiego oraz Europejskiego Towarzystwa Fizycznego, członkiem Sekcji Chemii Kwantowej Polskiego Towarzystwa Chemicznego, członkiem-założycielem Polskiego Towarzystwa Kognitywistycznego, oraz Polskiego Towarzystwa Sieci Neuronowych, członkiem zarządu Polskiego Stowarzyszenia Sztucznej Inteligencji. Był członkiem – założycielem (1997) i wiceprzewodniczącym (2001) Sekcji Fizyki Obliczeniowej Komitetu Fizyki PAN. Został wybrany na członka kilku Komitetów PAN: Sekcji Automatyki, Robotyki, Sieci Neuronowych i Logiki Rozmytej, Sekcji Nauk Obliczeniowych Komitetu Informatyki. Jest obecnie przez czwartą kadencję członkiem Komitetu Neurobiologii a od 2020 roku również Komitetu Informatyki i członkiem Komitetu Naukoznawstwa. Został wybrany do Komisji Układów Złożonych Polskiej Akademii Umiejętności (PAU).

Jest (bądź też był) członkiem rad wydawniczych ponad 20 międzynarodowych czasopism specjalistycznych z fizyki komputerowej, informatyki, sztucznej inteligencji, sieci neuronowych, inteligencji obliczeniowej, nieliniowej fizyki biomedycznej, nauk behawioralnych i filozoficznych. Lista jego publikacji obejmuje 6 książek, 21 książek współredagowanych (głównie wydanych przez Springera), ponad 400 publikacji recenzowanych w czasopismach i książkach, oraz ponad 340 artykułów popularnych, raportów technicznych i abstraktów. Brał udział w ponad 800 konferencjach i szkołach naukowych, wygłaszając wiele referatów plenarnych i referatów w licznych ośrodkach naukowych na świecie.

W latach 1989-91 był pierwszym na UMK Pełnomocnikiem Rektora ds. Komputeryzacji, zajmował się Resortowym Programem Badawczo-Rozwojowym „Informatyzacja procesów dydaktycznych i naukowo badawczych w szkołach wyższych”, tworząc pierwsze laboratoria komputerowe na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, programy powszechnego nauczania informatyki, lokalne sieci komputerowe, był też współzałożycielem jednego z trzech pierwszych serwerów WWW w Polsce. Od 1990 roku kierował Katedrą Metod Komputerowych, która w 2002 roku zmieniła nazwę na Katedrę Informatyki Stosowanej, wraz ze zmianą nazwy całego wydziału na Wydział Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej. W latach 90. przyczynił się do powstania kierunku „informatyka” na Wydziale Matematyki UMK, stworzył specjalizację „fizyka komputerowa” na Wydziale Fizyki i Astronomii, a potem wraz z współpracownikami unikatowe studia inżynierskie z Informatyki Stosowanej. Od 1998 roku zaangażował się w tworzenie kognitywistyki w Polsce, był jednym z twórców unikatowego kierunku studiów w tej dziedzinie, uruchomionego na UMK w 2009 roku, i nadal prowadzi na nim zajęcia, był współzałożycielem pierwszego czasopisma w tej dziedzinie i Polskiego Towarzystwa Kognitywistycznego (2001).

Prof. Duch ma też doświadczenie związane z komercjalizacją wyników badań naukowych. W latach 1998-2008 był prezesem firmy DuchSoft, współpracującej z oddziałem firmy Fujitsu Poland, rozwijając oprogramowanie GhostMiner do analizy danych (data mining). W latach 2001-2002 był prezesem zarządu firmy Kopernik.pl, działającej w branży teleinformatycznej.

Włodzisław Duch urodził się w 1954 roku w Kwidzynie. Jest żonaty, ma syna i córkę oraz czwórkę wnuków. Jego pełny życiorys można znaleźć pisząc "Wlodzislaw Duch" w Google lub innej wyszukiwarce.

Inne wersje: krótki biogram, short CV in English, Jeszcze dłuższy życiorys z 2012 roku, związany z wyborami prorektorów UMK.