Wstęp
Trochę historii UNIX-a i .. wolnego oprogramowania
1969 pierwszy UNIX z powłoką (ang. shell), edytorem tekstu, pisany w kodzie maszynowym na komputery architektury PDP-7 i PDP 9, Ken Thompson, Dennis Richie, Bell Labs, firma AT&T, New Jersey, USA
1972 druga edycja UNIX-a zawierająca potoki (ang. pipe)
1973 jądro systemu w języku C (Dennis Richie) - UNIX staje się przenośny
1975 wprowadzenie UNIX-a (szóstej wersji) na uczelnie do zastosowań naukowych, m.in. do Kalifornijskiego Uniwersytetu Berkeley
1977 powstaje BSD (Berkeley Software Distribution) - m.in. edytor ex (Bill Joy), kompilator Pascala
1983 System V - pierwszy komercyjny UNIX (AT&T)
Blokada źródeł UNIX-a, początki ruchu na rzecz wolnego oprogramowania (ang. open source)
1983 rozpoczęcie pracy nad GNU (Gnu is Not Unix), Richard Stallman (MIT), wszystko przez drukarkę Xerox
1983 Richard Stallman (MIT) tworzy Free Software Fundation - celem jest stworzenie wolnego systemu operacyjnego
1984 wydanie 4.2BSD zawierający np. TCP/IP (początki internetu)
W międzyczasie mnożą się komercyjne jak i darmowe odmiany UNIX-a - brak standardu
BSD + System V = Solaris (Sun)
1988 specyfikacja POSIX.1 w odpowiedzi Single UNIX Specification
1989 pierwsza wersja licencji GNU GPL (Ogólna Publiczna Licencja)
1990 na zamówienie MS powstaje Xenix - pierwszy UNIX dla PC
1991 Linus Torvalds i jądro Lunixa
1992-1994 procesy sądowe AT&T i Novel wstrzymują rozwój kodu z Berkley, jednak na bazie BSD powstają FreeBSD i NetBSD
1994 powstaje Red Hat Linux (Linux rozpowszechniany w dystrybucjach)
Drzewo genealogiczne UNIX-a
źródło: Wikipedia
Budowa i własności systemu UNIX
Główne cechy systemu Unix:
wielozadaniowość - system z podziałem czasu, pozwala na uruchamianie wielu procesów jednocześnie
wielodostępowość - umożliwia pracę z wieloma użytkownikami
Budowa Unixa:
jądro (ang. kernel) - niskopoziomowe oprogramowanie obsługujące sprzęt, dostarczające określone usługi dla programów użytkowych (realizuje system plików, planuje przydziału pracy procesora, zarządza pamięcią i urządzeniami zewnętrznymi, inicjuje działanie systemu, zapewnia mechanizmy komunikacji, dostarcza zestawu wywołań systemowych)
powłoka (ang. shell) - interpreter poleceń, pozwala na komunikację użytkownika z urządzeniami i procesami, uruchamianie programów i nadzorowanie ich pracą - najpowszechniejsze powłoki to: sh, ksh, csh, tcsh, bash
biblioteki systemowe
oprogramowanie
Pliki w Unixie:
plik jest ciągiem bajtów
pliki są zorganizowane w postaci drzewa wyrastającego z korzenia /
. Do każdego pliku możemy dostać się podając ścieżkę od korzenia (ścieżka bezwzględna) lub względem bieżącego katalogu (ścieżka względna)
katalogi też są plikami, zawierają informację o innych plikach (katalogach), które się w nich znajdują. Każdy katalog zawiera plik o nazwie .
(kropka) będący odniesieniem do tego katalogu oraz plik o nazwie ..
(dwie kropki) będący odnośnikiem do katalogu położonego wyżej
urządzenia zewnętrzne (drukarki, terminale, dyski itp.) oraz kanały komunikacji międzyprocesorowej reprezentowane są za pomocą plików „specjalnych” umieszczonych w katalogu /dev
)
działające procesy również dostępne są w postaci plików w katalogu /proc
nazwy plików są dowolne, nie dłuższe niż 255 znaków. Pliki których nazwy rozpoczynają się od kropki (np. .tcshrc
) są plikami ukrytymi
każdy plik jest własnością określonego użytkownika oraz jest skojarzony z pewną grupą użytkowników. Dla każdego pliku istnieją jasno określone uprawnienia dostępu (odczytu, edycji i uruchamiania) dla każdego użytkownika.
wszystko w UNIXie jest plikiem
Struktura katalogów:
korzeń drzewa katalogów
katalog zawierający najważniejsze polecenia systemowe (np. /bin/ls
, /bin/cp
, etc.)
katalogi domowe użytkowników (np. /home/marek
to katalog domowy użytkownika marek
)
najważniejsze biblioteki (np. /lib/libc.so
- biblioteka języka C, /lib/modules/
- moduły jądra, itp.)
katalog domowy administratora systemu
najczęściej używane miejsce do montowania nośników (systemów plików), np. dyskietek, dysków, płyt cdrom
globalne pliki konfiguracyjne (np. /etc/passwd
- lista użytkowników (kont))
pliki urządzeń (np. /dev/lp1
- drukarka, /dev/hda1
- pierwsza partycja głównego dysku)
pseudosystem plików z informacjami o procesach (np. /proc/cpuinfo
- inf. dotyczące procesora)
Ścieżka do pliku:
przykład: /usr/share/local/
przykład: ../../usr/share/local/
Rozpoczynamy pracę
Przed rozpoczęciem pracy w systemie Unix należy posiadać konto, czyli przydzielony identyfikator i hasło dostępu. Każdy użytkownik ma określone prawa dostępu do zasobów systemu. Zasady te ustala administrator (ang. root) czyli super użytkownik mający (nieomal) nieograniczoną władzę nad systemem.
Serwery dostępne dla studentów WFAiIS:
ferm7.fizyka.umk.pl
- (ferm) serwer aplikacji dostępny dla studentów (dostęp wyłącznie z sieci lokalnej)
polon7.fizyka.umk.pl
- (polon) serwer aplikacji dostępny dla studentów (dostęp wyłącznie z sieci lokalnej)
ameryk.fizyka.umk.pl
- serwer dostępowy (ssh, scp, poczta) dostępny z internetu
Regulamin sieci LAN można znaleźć pod adresem http://wwwold.fizyka.umk.pl/fizyka/?q=node/141
Zdalna sesja w trybie tekstowym.
Logowanie do powłoki linuksowej z systemu Windows możliwe jest za pomocą programu Putty
, który obsługuje bezpieczny protokół ssh
. Po uruchomieniu programu należy w odpowiednim miejscu podać adres serwera ferm.fizyka.umk.pl
. Rozpoczynamy pracę logując się do systemu podając identyfikator (ang. login) oraz hasło (ang. password) po czym terminal powinien przywitać nas linią zachęty w postaci:
student@ferm:~$
Korzystając z powłoki linuksowej (dostępnej np. w środowisku Cygwin) zalogujemy się za pomocą polecenia ssh
.
$ ssh identyfikator@ferm.fizyka.umk.pl
Po zakończeniu pracy wydajemy polecenie logout
lub exit
.
Zdalna sesja w trybie graficznym:
Chcąc uruchomić graficzne aplikacje na zdalnym serwerze można skorzystać z programu Cygwin
(środowisko linuksowe w systemie Windows). Połączenie X-serwera ze zdalnym serwerem uzyskujemy wydając w powłoce Cygwina polecenie:
$ X -query ferm.fizyka.umk.pl :8
Praca w trybie graficznym jest również możliwa za pośrednictwem VNC. W tym celu należy najpierw po zalogowaniu na wybrany serwer za pomocą ssh wydać komendę:
$ vncserwer
Polecenie uruchomi pulpit identyfikowany za pomocą liczby całkowitej. Przy pierwszym uruchomieniu zostaniemy poproszeniu o podanie hasła, które będzie używane przy łączeniu za pomocą aplikacji klienckiej. Teraz połączenie do pulpitu możliwe jest za pomocą dowolnej aplikacji klienckiej VNC (np. vncwiewer, RealVNC, itp.), gdzie w polu adresu należy podac adres serwera wraz z numerem pulpitu podanym przy uruchomieniu serwera, np:. ferm.fizyka.umk.pl:13
Zmiana hasła:
Zmiana hasła na serwerze ferm
dokonywana jest poprzez formularz dostępny na stronie UCI pod adresem http://www.uci.umk.pl/studenci/konto/korzystanie/. Na serwerach wydziałowych hasło jest uaktualniane raz na dobę (około godz. 2).
Zasady nadawania hasła:
co najmniej 9 znaków, w tym przynajmniej jedna duża litera i znak specjalny lub cyfra
prZeMIesZanE DUżE i małe litery oraz cyfry i znaki specj@1ne
nie podawać swoich danych osobistych, daty urodzenia itp.
nie należy stosować słów które można znaleźć w słowniku wyrazów polskich lub angielskich
nie używać prostych sekwencji np.: qwerty, 123456
Hasło powinno stanowić pozornie przypadkowy ciąg znaków ale powinno dać się łatwo zapamiętać.
Przykłady haseł: t@Jn3|ha51o
albo s2Um1_d0kola=la5
Podstawowe polecenia
Anatomia polecenia
Ogólna postać poleceń wydawanych w powłoce wygląda tak:
polecenie [-opcje]… [argumenty]…
gdzie polecenie
jest nazwą programu (polecenia), który chcemy uruchomić (program powinien znajdować się w jednym z katalogów zawartych w zmiennej systemowej $PATH
, jeśli tak nie jest to musimy podać pełną ścieżkę do danego polecenia, np. /bin/ls
)
-opcje
to ciąg znaków poprzedzony myślnikiem. Opcje modyfikują działanie programu (polecenia). Na przykład ls -t
wyświetli listę plików w kolejności posortowanej względem czasu modyfikacji.
argumenty
to elementy na których operuje polecenie (np. nazwy plików, ciągi znaków). Na przykład ls /bin
wyświetli listę plików w katalogu /bin
.
Notacja stosowana w dokumentacji zakłada, że zawartość nawiasów kwadratowych []
jest opcjonalna zaś …
(wielokropek) oznacza, że poprzednia część polecenia może się powtarzać wielokrotnie
Przykład:
ls [-la] [katalog]…
oznacza, że polecenie ls
może być modyfikowane za pomocą opcji -a
lub -l
i argumentem tego plecenia może być katalog lub lista katalogów oddzielona znakiem spacji.
$ ls -l /usr
$ ls -a /usr /home /etc
$ ls -l -a /etc
$ ls -la /home /etc
Gdzie szukać pomocy?
Pomoc na temat sposobu użycia danego polecenia możemy otrzymać uruchamiając je z dodatkową opcją -h
lub --help
.
Przykład:
$ ls —help
$ man -h
Podręcznik systemowy
W systemie znajduje się podręcznik man
zawierający opis wszystkich dostępnych poleceń i programów, opis funkcji systemowych oraz zainstalowanych bibliotek i wiele innych przydatnych informacji.
<HTML><dl></HTML>
<HTML><dt></HTML>man<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>wyświetla strony podręcznika (manuala) dotyczące danego polecenia
Postać: man [rozdzial] [opcje] nazwa
[cmd:man]
Otrzymujemy opis składni i wszystkich opcji danego polecenia
Przykład:
$ man ls
wyświetli opis polecenia ls
zawarty w podręczniku man.
Program man
oferuje wiele skrótów klawiszowych ułatwiających przeglądanie zawartości podręcznika oraz wyszukiwanie wyrażeń. Szczegółową pomoc na ten temat otrzymamy wciskając przycisk h
.<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>whatis<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>przeszukuje podręcznik (opisy poleceń) w poszukiwaniu danej nazwy.
Postać: apropos nazwa...
[cmd:whatis]
Przykład:
$ whatis ls less
Wyświetli krótki opis poleceń ls
i less
.<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>apropos<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>przeszukuje opisy poleceń podręcznika man
w poszukiwaniu danego słowa (wyrażenia regularnego).
Postać: apropos słowo_szukane
[cmd:apropos]
Przykład:
$ apropos grep
Wyświetli opisy zawierające słowo grep
.
Możliwe jest stosowanie wyrażeń regularnych (więcej informacji w rozdziale dotyczących narzędzi tekstowych).
Przykład:
$ apropos ’^l(..)?s$’
Wyświetli wpisy które rozpoczynają się od litery l
, kończą na literą s
a pomiędzy nimi mogą wystąpić dowolne dwa znaki lub brak znaku. Więc do tego wzoru pasuje zarówno opis polecenia ls
jak i less
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>info<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>podręcznik GNU
Postać: info [temat]
[cmd:info]
Pomiędzy tematami i zagadnieniami w podręczniku info
można poruszać się poprzez odnośniki. Najważniejsze skróty klawiszowe: n
- przejście do następnego rozdziału, p
- przejście do poprzedniego rozdziału, u
- wyjście do rozdziału nadrzędnego (np. do spisu rozdziałów), Enter
- przejście do treści wskazanej w menu przez kursor. Pełną listę możliwych poleceń otrzymamy wciskając ?
.<HTML></p></HTML>
<HTML><p></HTML>Przykład:
$ info
wyświetli spis najważniejszych tematów opisanych w podręczniku
$ info coreutils
wyświetli rozdział dotyczący podstawowych narzędzi dostarczonych z systemem
$ info ls
opis polecenia ls
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>help<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>pomoc dotycząca poleceń wbudowanych w powłokę
Postać: help [komenda]
[cmd:help]
Powłoka zawiera wiele wbudowanych poleceń. Aby poznać ich listę wystarczy uruchomić polecenie help
nie podając żadnych argumentów. O wszystkich poleceniach powłoki można też dowiedzieć się z podręcznika man bash
. Polecenie type
pozwala przekonać się o tym czy dane polecenie jest wbudowanym poleceniem powłoki.
$ type cd
cd jest wewnętrznym poleceniem powłoki
<HTML></p></HTML>
<HTML><p></HTML>$ type date
date jest /bin/date
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML><HTML></dl></HTML>
Ćwiczenia
Dowiedź się do czego służą polecenia: alias
, echo
, rm
, test
, w
, [
Które z poleceń z poprzedniego ćwiczenia jest wbudownym poleceniem powłoki Bash. W jakim katalgu znajdują się pozostałe polecenia?
Zarządzanie plikami
Opis narzędzi służących do zarządzania plikami można znaleźć w dokumentacji systemowej pod hasłem fileutils
.
Najważniejsze polecenia
Postać: ls [opcje] [plik…]
[cmd:ls]
Przykład:
$ ls
wyświetli zawartość bieżącego katalogu
$ ls /bin
wyświetli listę plików w katalogu /bin
Polecenie ls
może być uruchamiane z wieloma parametrami (zobacz man ls
).
Najczęściej używanymi są:
-l
wyświetla dokładne informacje o plikach (rodzaj pliku, uprawnienia, nazwę właściciela grupę, rozmiar, datę modyfikacji)
-a
wyświetla wszystkie pliki, także pliki ukryte (ich nazwa zaczyna się od kropki)
-s
wyświetla dodatkowo rozmiar plików
-R
rekurencyjne wyświetlanie zawartości katalogów (wraz z podkatalogami)
-d
wyświetla katalogi a nie ich zawartość
-t
posortowanie wyniku według czasu modyfikacji pliku
-S
posortowanie wyniku według rozmiaru plików
-r
odwrócenie kolejności sortowania
-i
wyświetla numer i-węzła plików
Przykład:
$ ls -la /etc /home
wyświetli dokładną informację o wszystkich plikach w katalogach /etc
i /home
Postać: mkdir [-p] katalog…
[cmd:mkdir]
Przykład:
$ mkdir nowykatalog
utworzy katalog o nazwie nowykatalog
Najważniejsze opcje:
-p
pozwala tworzyć „gałęzie” katalogów
Przykład:
$ mkdir -p kat1/kat2/kat3/kat4
utworzy cztery puste katalogi (jeden wewnątrz drugiego)
Postać: rmdir [-p] katalog…
[cmd:rmdir]
Przykład:
$ rmdir nowykatalog
usunie pusty katalog o nazwien
owykatalog
Przykład:
$ rmdir -p kat1/kat2/kat3/kat4
usunie całą „gałąź” pustych katalogów
Postać: cd [katalog]
[cmd:cd]
Przykład:
$ cd /usr/bin
spowoduje przejście do katalogu /usr/bin
$ cd \sim
spowoduje powrót do katalogu domowego
$ cd ..
przejście do katalogu położonego wyżej
$ cd -
powrót do ostanio odwiedzonego katalogu
$ cd
powrót do katalogu domowego
Postać: rm [opcje] plik…
[cmd:rm]
Przykład:
$ rm dane.txt
usunie plik o nazwie dane.txt
$ rm *.txt
usunie wszystkie pliki z rozszerzeniem .txt
Najważniejsze opcje:
-f
nie pytaj o potwierdzenie podczas usuwania
-r
usuń rekurencyjnie, przydatne przy usuwaniu katalogów wraz z zawartością
-i
pytaj o potwiedzenie przy usuwaniu każdeg pliku
Przykład:
$ rm -fr katalog
usunie cały katalog
Postać: cp plik1 plik2 cp plik... katalog cp -r katalog1... katalog2
[cmd:cp]
Przykład:
$ cp /etc/passwd \sim/kopia_dane.txt
tworzy kopię pliku /etc/passwd
o nazwie kopia_dane.txt
w katalogu domowym użytkownika
$ cp * jakis_katalog/
stworzy kopie plików z bieżącego katalogu w katalogu jakis_katalog
(katalog docelowy musi istnieć)
$ cp /etc/hosts .
skopiuje plik hosts
z katalogu /etc
do bieżącego katalogu
Najważniejsze opcje:
-r
kopiowanie rekurencyjne, pozwala kopiować katalogi z całą zawartością
Przykład:
$ cp -r /usr/src .
kopiuje katalog /usr/src
do bieżącego katlogu
$ cp -r /usr/src nowy_katalog
kopiuje katalog /usr/src
do bieżącego katlogu zmieniając jego nazwę na nowy_katalog
Postać: mv plik1 plik2 mv plik… katalog
[cmd:mv]
Przykład:
$ mv dane.txt nowedane.txt
zmienia nazwę pliku dane.txt
na nowedane.txt
$ mv *.c programy/
przeniesie wszystkie pliki z bieżącego katalogu posiadające rozszerzenie *.c
do katalogu programy
Postać: pwd
[cmd:pwd]
Przykład:
$ pwd
/home/student
Opcja -P
powoduje wypisanie bieżącego katalogu z pominięciem dowiązań symbolicznych.
Postać: ln [opcje] plik nazwa_dowiazania ln [opcje] plik... katalog
[cmd:ln]
Przykład:
$ ln dane.txt lndane.txt
tworzy dowiązanie sztywne do pliku dane.txt
o nazwie lndane.txt
$ ln /etc/* tmp/
tworzy dowiązania sztywne w katalogu tmp
dla wszystkich plików z katalogu /etc
Uwaga: każdy plik istnieje dopóki nie usuniemy wszystkich jego dowiązań. Najważniejsze opcje polecenia ln
:
-s
tworzy dowiązanie symboliczne. W przeciwieństwie do dowiązania sztywnego dowiązanie symboliczne może być tworzone dla katalogów oraz dla plików położonych w obrębie innego systemu plików.
O liczbie dowiązań do pliku informuje wynik polecenia ls -l
(druga kolumna).
$ ln -s /etc etc_link
$ ln /etc/passwd passwd_link
$ ls -l
lrwxrwxrwx 1 student stud 5 03-06 20:14 etc_link -> /etc/
-rw-r--r-- 2 student stud 465 2009-04-02 passwd_link
Postać: touch [opcje] plik…
[cmd:touch]
Przykład:
$ touch nowyplik
Postać: file [opcje] plik…
[cmd:file]
Przykład:
$ file main.c index.html /etc/hosts
main.c: ASCII C program text
index.html: HTML document text
/etc/hosts: ASCII text
Postać: du [opcje] plik…
[cmd:du]
Najważniejsze opcje:
-b
w bajtach
-k
w kilobajtach
-m
w megabajtach
-h
w czytelnej formie
-s
tylko objętość całkowita dla każdego argumentu
-c
podsumowanie dla wszystkich plików
Przykład:
$ du -ms dokumenty
wyświetli zajętość w megabajtach katalogu dokumenty
$ du -h -s -c *
wyświetli rozmiar wszystkich plików i katalogów w bieżącym katalogu w czytelnej postaci oraz z podsumowaniem.
Inne przydatne polecenia: stat, mkfifo, lsof, shred, mknod, dd, find, rename
Znaki specjalne powłoki - dopasowanie nazw plików
* dopasowanie dowolnego ciągu znaków
? dopasowanie pojedynczego znaku
[lista ] dopasowanie jednego ze znaków z podanej listy
[^lista ] dopasowanie jednego znaku nie należącego do listy
{ciag1,ciag2,…} rozwinięcie napisu z użyciem wszystkich kombinacji ciągów znaków
Przykłady:
$ ls *.txt
$ cp /etc/p*d \sim
$ rm plik?.txt
$ ls /etc/[abc]*
$ ls /bin/*[a-g]
$ rm *.[^a-z]
$ mkdir katalog_{1,2,3}
$ rmdir plik_[1-4]
$ echo {Ala,Ula,Ola}" ma "{psa,kota,rybkę}.
Ćwiczenia
Obejrzyj zawartość katalogów /etc
, /proc
, /dev
, /home
, /dev
, /lib
.
Utwórz w swoim katalogu domowym katalogi według poniższego schematu. Spróbuj dokonać tego za pomocą jednego polecenia.
.
|-- katalog
| `-- katalog
|-- Moj nowy katalog
|-- nowy_katalog
`-- raz
`-- dwa
|-- cztery
`-- trzy
Do katalogu katalog
przekopiuj plik /etc/passwd
Do katalogu raz/dwa/trzy
skopuj wszystkie pliki z katalogu /etc
w których nazwach występuje litera ’a’, ’b’ lub ’p’.
W katalogu nowy_katalog
utwórz pusty plik o nazwie plik_testowy
W katalogu katalog
utwórz dowiązanie do pliku nowy_katalog/plik_testowy
o nazwie link
Za pomocą edytora tekstu (np. nano
) zmień treść pliku nowy_katalog/plik_testowy
i zapisz w nim kilka linijek tekstu. Następnie go usuń i sprawdź zawartość pliku katalog/link
.
W katalogu nowy_katalog
utwórz dowiązanie symboliczne o nazwie link_symb
do pliku katalog/link
. Zmień zawartość pliku nomy_katalog/link_symb
i zmień jego zawartość. Następnie usuń plik katalog/link
. Na co wskazuje teraz utworzone dowiązanie symboliczne?
Zmień nazwę katalogu nowy_katalog
na stary_katalog
Przenieś katalog raz
do katalogu stary_katalog
zmieniając jego nazwę na jeden
Usuń wszystkie utworzone w tym zadaniu katalogi i pliki.
Jaka jest różnica między wynikiem polecenia ls
a ls *
?
Ile dowiązań ma pusty katalog? Ile dowiązań ma katalog głowny /
?
Narzędzia tekstowe
Opis narzędzi służących do wyświetlania i modyfikowania zawartości plików tekstowych można znaleźć w dokumentacji systemowej pod hasłem textutils
.
Najważniejsze polecenia
<HTML><dl></HTML>
<HTML><dt></HTML>cat<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>wyświetla zawartość strumienia wejściowego lub zawartość plików
Postać: cat [opcje] [plik…]
[cmd:cat]<HTML></p></HTML>
<HTML><p></HTML>Przykład:
$ cat /etc/passwd
wyświetli zawartość pliku /etc/passwd
. Polecenie cat
może też posłużyć do tworzenia plików tekstowych
$ cat > pliktekstowy
to jest tekst
który zostanie umieszczony
w pliku o nazwie pliktekstowy
Aby zakończyć wciśnij Ctrl+ D
lub do łączenia kilku plików w jedną całość - rezultat można przekierować do pliku:
$ cat pliktekstowy dane.txt > nowy.txt
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>more<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>wyświetla zawartość pliku strona po stronie
Postać: more [opcje] plik
[cmd:more]
Przykład:
$ more /etc/passwd
wyświetli zawartość pliku passwd
$ ls /bin | more
pozwala przejrzeć listę plików w katalogu /bin
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>less<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>wyświetl zawartość pliku strona po stronie
Postać: less [opcje] plik
[cmd:less]
Jest to ulepszona wersja polecenia more
pozwalająca poruszać się po pliku zarówno w przód jak i w tył.
Przykład:
$ less /etc/passwd
Programy more
i less
posiadają wiele funkcji dostępnych za pomocą skrótów klawiszowych o których możemy się dowiedzieć wciskając h
. Inne przydatne funkcje uzyskamy wciskając: q
- wyjście z programu, /
wyrażenie - poszukuje wyrażenia w pliku, n
- szuka następnego wystąpienia.
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>head<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>wyświetla początek pliku
Postać: head [opcje] plik…
[cmd:head]
Przykład:
$ head /etc/passwd
wyświetli 10 pierwszych linii pliku passwd
Najważniejsze opcje:
-n liczba
wyświetli określoną liczbę początkowych linii
-c liczba
wyświetli określona liczbę początkowych znaków
Przykład:
$ head -c 10 /etc/passwd
wyświetli 10 pierwszych znaków pliku passwd
$ ls | head -n 3
wyświetli nazwy trzech pierwszych plików z bieżącego katalogu
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>tail<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>wyświetla koniec pliku
Postać: tail [opcje] plik…
[cmd:tail]
Działanie i opcje takie same jak w poleceniu head
z tą różnicą, że wyświetlane jest zakończenie pliku.
Przykład:
$ tail -n 4 /etc/passwd
wyświetli cztery ostatnie linie pliku passwd
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>cmp<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>porównuje pliki znak po znaku
Postać: cmp [opcje] plik1 plik2
[cmd:cmp]
Polecenie wyświetla pozycje pierwszego napotkanego znaku (bajtu) różniącego oba pliki.
Przykład:
$ cmp plik1.txt plik2.txt
plik1.txt plik2.txt różnią się: bajt 30 linia 2
Najważniejsze opcje:
-c
wypisuje różniące się znaki
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>diff<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>znajduje różnice pomiędzy plikami taktowymi
Postać: diff [opcje] plik1 plik2
[cmd:diff]
Przykład:
$ diff plik1.txt plik2.txt
Wynikiem działania jest wyświetlenie fragmentów tekstu, które są różne w obu plikach wraz z informacją jak należy zmienić pierwszy z plików aby otrzymać drugi z użyciem 3 operacji: zamień (c
), usuń (d
), dodaj (a
) fragment tekstu.
Przykładowo komunikat 1,10c2,5
oznacza, że należy zamienić linie od 1 do 10 w pierwszym pliku na tekst który występuje w liniach od 2 do 5 w drugim pliku. 3a5
oznacza, że w linii trzeciej pierwszego pliku należy dodać 5 linię z drugiego pliku
Wyjście programu diff
tworzy łatkę, którą można zaaplikować za pomocą polecenia patch
na drugim pliku aby jego zawartość uczynić identyczną z zawartością pliku pierwszego.
Przykład:
$ diff plik1 plik2 > patch.txt
$ patch plik1 patch.txt
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>patch<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>aplikuje łatkę z programu diff
na pliku tekstowym
Postać: patch plikoryginalny plikzłatką
[cmd:patch]<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>wc<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>liczy ilość znaków, słów i linii w pliku
Postać: wc [opcje] plik…
[cmd:wc]
Najważniejsze opcje:
-c
drukuje liczbę znaków/bajtów w pliku
-w
drukuje liczbę wyrazów w pliku
-l
drukuje ilość linii w pliku
Przykład:
$ wc -c dane.txt
wyświetli ilość bajtów zajętych przez plik
Przykład:
$ wc -l *.txt
wyświetli liczbę linii we wszystkich plikach o rozszerzeniu .txt znajdujących się w bieżącym katalogu.
$ ls /bin/ | wc -l
zwróci liczbę plików w katalogu /bin/
.<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>sort<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>wypisuje posortowaną zawartość pliku tekstowego
Postać: sort [opcje] plik…
[cmd:sort]
Przykład:
$ sort dane.txt > posortowane.txt
spowoduje posortowanie linii zawartych w pliku dane.txt
i przesłanie wyniku do pliku posortowane.txt
Niektóre opcje:
-r
odwraca kolejność sortowania
-u
usuwa duplikaty
-f
wyłącza rozróżnianie małych i dużych liter
-n
sortowanie liczb (standardowo dane sortowane traktowane są jako ciągi znaków)
Przykład:
$ du . | sort -n
wyświetli listę plików w bieżącym katalogu posortowaną według rozmiaru
+liczba
pozwala pominąć przy sortowaniu określoną liczbę pól (pola standardowo są rozdzielone białymi znakami (przestarzała wersja))
-k poz1[,poz2]
pozwala specyfikować względem którego pola (kolumny) chcemy sortować
-t separator
używa podanego znaku jako separatora pól (kolumn)
Przykład:
$ ls -l | sort +4 -n
wyświetli posortowaną listę plików według piątej kolumny otrzymanej za pomocą polecenia ls -l
$ sort -k 5 -t : /etc/passwd
Wyświetli posortowana listę użytkowników (piąta kolumna pliku passwd
, gdzie kolumny sa oddzielone dwukropkami).<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>grep<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>wyświetla linie pasujące do wzorca
Postać: grep [opcje] wzorzec [plik…]
[cmd:grep]
Przykład:
$ grep student /etc/passwd
wyświetli linie z pliku /etc/passwd
zawierającą słowo „student”
Często stosuje się to polecenie jako filtr w strumieniu, np:
$ ls /bin | grep z | wc -l
wyświetli liczbę plików z katalogu bin
zawierających w nazwie literę „z”
Najważniejsze opcje:
-v
wyświetlane są wiersze w których wzorzec nie pojawia się
-l
wyświetli tylko nazwę pliku w którym znaleziono wzorzec
-i
nie rozróżnia dużych i małych liter we wzorcu
-A n
wyświetla także $n$ kolejnych linii
-B n
wyświetla także $n$ poprzedzających linii
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>cut<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>Wypisuje wybrane fragmenty linii
Postać: cut [opcja]... [plik]...
[cmd:cut]
Niektóre opcje:
-b N
wypisuje tylko podane bajty
-f N
wypisuje tylko podane kolumny (standardowo separatorami kolumn są białe znaki)
-d znak
użyj podanego znaku jako separatora kolumn
Przykład:
$ cut -c 1 /etc/passwd
wyświetli tylko pierwszy znak z każdej linii.
$ cut -c 4-7 plik
wyświetli znaki od 4-go do 7-go.
$ cut -f 2- plik
Wyświetli linie bez pierwszej kolumny
$ cut -d : -f 5 /etc/passwd
wyświetli imiona i nazwiska użytkowników (5 kolumna pliku passwd
, gdzie kolumny oddzielone są dwukropkiem).
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>paste<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>łączy linie plików
Postać: paste pliki...
[cmd:paste]<HTML></p></HTML>
<HTML><p></HTML>Przykładowo:
$ paste plik1 plik2
wypisze na standardowym wyjścuiu połoczone zawratości obu plików.<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>tr<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>Zamienia znaki wczytane ze standardowego wejścia.
Postać: tr łańcuch1 łańcuch2 tr -d łańcuch tr -s łańcuch
[cmd:tr]
Najważniejsze opcje:
-d
usuń podane w łańcuchu znaki
-s
usuń wielokrotne wystąpienia tych samych znaków
Przykład:
$ echo $PATH | tr : ’ ’
wyświetla wartość zmiennej $PATH zastępując dwukropki spacjami.
$ echo Witaj swiecie | tr ai ia
w podanym haśle zamienia literę ’i’ na ’a’ oraz literę ’a’ na ’i’
$ echo Witaj swiecie | tr [a-z] [A-Z]
zamienia małe litery na duże
$ cat plik | tr -d ’ ’
usuwa spacje z pliku
$ cat plik | tr -s ’ ’
usuwa powtórzenia spacji w pliku
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML><HTML></dl></HTML>
Inne przydatne polecenia i narzędzia (textutils): nano, emacs, vi, vim, awk, join, paste, tac, nl, od, split, csplit, uniq, comm, ptx, tsort, tr, fold
Przekierowanie standardowego wejścia i wyjścia programu
polecenie > plik
przekierowanie wyjścia programu do pliku (zawartość pliku zostanie nadpisana)
polecenie >> plik
przekierowanie wyjścia programu z dopisywaniem do pliku
polecenie 2> plik
przekierowanie wyjścia diagnostycznego do pliku
polecenie >& plik
przekierowanie wyjścia standardowego i diagnostycznego do pliku
polecenie < plik
przekierowanie wejścia programu z pliku
polecenie << słowo
przekierowanie wejścia programu z klawiatury do momentu wystąpienia danego słowa
Przykłady:
$ ls /etc > lista
$ head -n 3 /etc/passwd >> lista
$ haed -n 3 /etc/passwd >& lista
$ cat < lista
$ cat < lista > nowalista
$ cat << KONIEC > tekst
To jest pewien tekst
KONIEC
Potoki
polecenie1 | polecenie2
połączenie wyjścia programu 1 z wejściem programu 2
Przykłady:
$ cat /etc/passwd | wc -l
$ grep Marek /etc/passwd | cut -f 5 -d : | sort | head -n 1 > wybraniec
Postać: tee [-a] plik
[cmd:tee]
Najważniejsze opcje:
-a
dopisuje zawartość strumienia wyjściowego do pliku (bez tej opcji zawartość pliku zostałaby nadpisana)
Przykład:
$ grep Marek /etc/passwd | tee plik1.txt | wc -l
zapisze linie z pliku /etc/passwd
zawierające słowo marek
w pliku plik1.txt
, zaś na ekranie wyświetlona zostanie ilość tych linii.
Podstawianie wyników polecenia
Uruchomienie polecenia w postaci $(polecenie)
powoduje podstawienie standardowego wyjścia polecenia w miejsce wywołania. Identyczny działenie można uzyskać róznież umieszczając polecenie pomiędzy znakami `` (pochyłe ”uszy”). Pozwala to miedzy innymi na zapisanie wyniku programu w zmiennej, np,:
$ a=$(ls /bin)
lub uzycie wyjścia polecenia jako argumentów innego polecenia, np,:
$ echo `ls /bin`
Chcąc usunąc pliki, których nazwy zawarte są w pliku tekstowym, można to osiągnąc poleceniem: $ rm $(cat lista_plikow.txt)
Ćwiczenia
Korzystając z polecenia cat
utwórz krótką notatkę tekstowa w pliku tekst.txt
.
Korzystając z polecenia cat
skopuj plik tekst.txt
pod nazwą tekst2.txt
Korzystając z polecenia cat
oraz pliku /etc/passwd
utwórz plik users.txt
zawierający posortowaną listę użytkowników (imiona i nazwiska). Wyświetl użytkowników których nazwiska kończą się literami ski
.
Wyświetl plik (katalog) z twojego katalogu domowego o największej objętości
Wyświetl całkowitą liczbę plików znajdujących się w katalogach wymienionych w zmiennej $PATH
Polecenie ps -A
wyświetla listę wszystkich uruchomionych procesów. Wykorzystaj to polecenie do stworzenia pliku procesy.txt
zawierającego listę posortowanych i niepowtarzających się nazw działających procesów
Połącz wszystkie pliki tekstowe *.txt
z bieżącego katalogu w jeden plik o nazwie calosc.txt
Uprawnienia
W systemie Unix/Linux każdy plik posiada właściciela i grupę do której jest przyporządkowany oraz zestaw uprawnień definiujących dostęp właściciela, grupy oraz wszystkich pozostałych użytkowników. Uprawnienia te dotyczą możliwości odczytu (ang. read), zapisu (ang. write) oraz wykonywania (ang. execute) plików. Informacje o uprawnieniach plików uzyskamy wydając polecenie ls -l
Przykład:
$ ls -la
drwxr-xr-x 3 marek users 4096 sty 5 03:40 .
drwxr-xr-x 9 marek users 4096 sty 4 23:34 ..
-rwxr-xr-x 1 marek users 7312 sty 4 23:54 a.out
-rw-r--r-- 1 marek users 572 sty 4 23:54 main.c
drwxr-xr-x 2 marek users 4096 sty 5 03:40 wynik
W kolejnych kolumnach otrzymujemy następujące informacje:
10 znaków określających typ i uprawnienia pliku, ilość dowiązań do pliku, nazwa właściciela, nazwa grupy, rozmiar w bajtach, data i godzina modyfikacji oraz nazwa pliku.
- | rwx | rwx | rwx |
typ | u | g | o |
pliku | | | |
| | | |
Pierwszy znak oznacza typ pliku: d
to katalog, -
to zwykły plik.
Następne 9 znaków określa uprawnienia pliku (r
- odczyt,w
- zapis, x
- wykonywanie) odpowiednio dla trzech zbiorów użytkowników: dla właściciela, dla grupy oraz dla wszystkich innych. Z powyższego przykładu wynika więc, że plik main.c
może być odczytywany przez wszystkich ale jego zawartość może zmieniać tylko właściciel marek
. Plik a.out
może zostać uruchomiony przez wszystkich (nadane uprawnienie x
). Plik wynik
jest katalogiem (d) i wszyscy mogą odczytywać jego zawartość (wyświetlać listę plików w katalogu) oraz mają prawa wykonywania (x), czyli mają dostęp do katalogu ale tylko właściciel może zmieniać zawartość tego katalogu (tworzyć lub usuwać pliki w tym katalogu).
Poniższe polecenia pozwalają na zmianę uprawnień plików:
<HTML><dl></HTML>
<HTML><dt></HTML>chmod<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>zmienia prawa dostępu do pliku
Postać: chmod [opcje] prawa plik…
[cmd:chmod]
Polecenie służy do ustawiania praw odczytu ®, zapisu (w) i wykonywania (x) pliku. Prawa te można nadać jednemu z trzech zbiorów użytkowników: właścicielowi pliku (u), grupie (g) i całej reszcie (o). Można też zmienić prawa wszystkim użytkownikom (a). Możliwe są trzy operacje: (+) dodanie uprawnień, (-) cofnięcie uprawnień lub (
zastąpienie starych uprawnień nowymi.
Składnia zmiany uprawnień powinna wyglądać tak: [[ugoa...][+-=][rwx...],...]
<HTML></p></HTML>
<HTML><p></HTML>Przykład:
$ chmod a+r dane.txt
nadanie prawa do odczytu dla wszystkich
$ chmod u-x *.sh
cofnięcie prawa do wykonywania przez właściciela plików o rozszerzeniu .sh
$ chmod ug=r dane.txt
nadanie prawa do odczytu przez właściciela i grupę
$ chmod ugo=rwx dane.txt
nadanie wszystkim uprawnień do odczytu, zapisu i wykonywania pliku - równoważne poleceniu
$ chmod a=rwx dane.txt
Najważniejsze opcje:
-v
wyświetla komunikat o każdym zmienionym uprawnieniu
-R
zmień uprawnienia katalogów i całej ich zawartości
Przykład:
$ chmod -R a+r
zezwoli wszystkim na możliwość czytania wszystkich plików w domowym katalogu
Innym sposobem nadawania uprawnień jest zapis numeryczny, np:
$ chmod 703 dane.txt
Pierwsza cyfra określa uprawnienia użytkownika, druga - grupy a trzecia - reszty. Wartość (od 0 do 7) oznacza rodzaj uprawnień: wykonywanie (1), zapis (2) lub odczyt (4). W celu nadania kilku uprawnień należy zsumować odpowiednie cyfry. W powyższym przykładzie 7 oznacza nadanie praw do odczytu, zapisu i wykonywania (4+2+1) dla właściciela, 0 oznacza, że grupa nie posiada żadnych uprawnień a 3 odpowiada nadaniu prawa do zapisu i wykonywania (2+1) dla pozostałych użytkowników.
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>chown<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>zmienia właściciela i grupę pliku
Postać: chown [opcje] użytkownik[:grupa] plik…
[cmd:chown]
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>chgrp<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>zmienia grupę użytkowników pliku
Postać: chgrp [opcje] grupa plik…
[cmd:chgrp]
Uwaga: polecenia chown
oraz chgrp
mogą byż niedostępne dla zwykłego użytkonika.<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML><HTML></dl></HTML>
Ćwiczenia
Sprawdź ustawienia plików /etc/passwd
, /etc/shadow
.
Sprawdź uprawnienia katalogów domowych pozostałych użytkowników systemu.
Ustaw uprawnienia swojego katalogu domowego (łącznie z całą zawartością) tak abyś tylko ty miał możliwość przeglądania zawartości.
Utwórz katalog ~/public_html
i umieść w nim plik o nazwie index.html
. Ustaw uprawnienia tak aby możliwe było wyświetlenie twojej strony domowej. Serwer WWW na serwerze ferm
jest tak skonfigurowany, że strona znajdująca się w katalogu public_html
jest dostępna pod adresem http://www.fizyka.umk.pl/~identyfikator
.
Procesy
System UNIX pozwala na uruchomienie wielu procesów działających równocześnie.
Wydanie polecenia zazwyczaj uruchamia proces na pierwszym planie, chcąc uruchomić kolejny program użytkownik musi zaczekać na zakończenie działającego procesu.
Istnieje możliwość uruchomienia wielu procesów działających w tle. Powłoka uruchomi proces w tle jeśli na końcu polecenia dodamy &
.
Przykład:
$ sleep 100 &
P olecenie sleep
uruchamia proces który nic nie robi i kończy działanie po określonej liczbie sekund.
Do działającego procesu można wysłać sygnał aby zakończył swoje działanie albo się zatrzymał.
W przypadku działającego na pierwszym planie programu można:
- zakończyć działanie procesu wciskając Ctrl+C
- zatrzymać proces wciskając Ctrl+Z
, proces można wówczas przywrócić do działania w tle lub na pierwszym planie za pomocą poleceń powłoki bg
i fg
.
Najważniejsze polecenia
<HTML><dl></HTML>
<HTML><dt></HTML>ps<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>podaje informacje o działających procesach
Postać: ps [opcje]
[cmd:ps]<HTML></p></HTML>
<HTML><p></HTML>Opcje polecenia ps
moga byc podawane w różnej formie: poprzedzone myślnikiem (w stylu UNIX) np. ps -l
, bez myślinika (styl BSD), np. ls aux
lub poprzedzone dwoma myślnikami (styl GNU), np. ps –help
. W razie niepewności zajrzyj do dokumentacji man ps
.
Najważniejsze opcje:
-l
wyświetla więcej informacji o procesach
-f
format ekstra-pełny
-A
lub e
wszystkie procesy
-U numer_użytkownika
lub U
, lub –user
procesy uruchomione przez danego użytkownika
u
format zorientowany na użytkownika
f
wyświetl drzewo procesów
Przykład:
$ ps
<HTML></p></HTML>
PID TTY TIME CMD
3873 pts/2 00:00:00 su
3875 pts/2 00:00:00 bash
3893 pts/2 00:00:00 tcsh
3899 pts/2 00:00:00 vim
3904 pts/2 00:00:00 ps
<HTML><p></HTML>PID (ang. Process ID) jest liczbą jednoznacznie identyfikującą proces w systemie. TTY to nazwa terminala z którego zostało uruchomione polecenie CMD
.
$ ps -l
<HTML></p></HTML>
F S UID PID PPID C PRI NI ADDR SZ WCHAN TTY TIME CMD
4 S 1002 3873 3211 0 76 0 - 710 wait pts/2 00:00:00 su
0 S 1002 3875 3873 0 75 0 - 1271 wait pts/2 00:00:00 bash
0 S 1002 3893 3875 0 75 0 - 908 rt_sig pts/2 00:00:00 tcsh
0 T 1002 3899 3893 0 78 0 - 997 finish pts/2 00:00:00 vim
0 R 1002 3945 3893 0 76 0 - 581 - pts/2 00:00:00 ps
<HTML><p></HTML>Oznaczenia: UID - numer użytkownika, PPID - numer procesu rodzica (procesu z którego wywodzi się dany proces), PRI - priorytet, NI - wartość parametru NICE ustawianego poleceniem nice
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>top<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>lista procesów w czasie rzeczywistym
Postać: top [opcje]
[cmd:top]
Polecenie top
prezentuje listę działających procesów wraz z najważeniejszymi informacjami na temat obciążenia systemu (zajętość pamięci i obciążenie CPU). Program udostępnia wiele skrutów klawiszoych pozwalających na sortowanie i filtrowanie listy procesów:<HTML></p></HTML>
<HTML><ul></HTML>
<HTML><li></HTML><HTML><p></HTML>wyświetla listę skrótów klawiszowych<HTML></p></HTML><HTML></li></HTML>
<HTML><li></HTML><HTML><p></HTML>k
zabija wskazany proces<HTML></p></HTML><HTML></li></HTML>
<HTML><li></HTML><HTML><p></HTML>r
zmienia parametr NICE wskazanego proesu<HTML></p></HTML><HTML></li></HTML>
<HTML><li></HTML><HTML><p></HTML>f
wybór pól prezentujących informacje o procesach<HTML></p></HTML><HTML></li></HTML>
<HTML><li></HTML><HTML><p></HTML>q
wyjście z programu<HTML></p></HTML><HTML></li></HTML><HTML></ul></HTML>
<HTML><p></HTML>Polecenie:
$ top -u username
wyświetla listę procesów wskazanego użytkonika.<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>htop<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>lista procesów w czasie rzeczywistym
Postać: htop [opcje]
[cmd:htop]
Jest to bardizej przyjazna dla użytkownika wersja programu top
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>pstree<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>wyświetla drzewo procesów
Postać: pstree [opcje]
[cmd:pstree]
Najważniejsze opcje:
-p
dodaje numery PID
-H PID
wyróżnia podany proces (-h
aktualny proces)
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>kill<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>zabija proces
Postać: kill [-sygnal] PID...
[cmd:kill]
Polecenie wysyła sygnał do procesu o numerze PID. Jeżeli nie sprecyzujemy rodzaju sygnału wówczas kill
wysyła sygnał SIGINT
przerywający działanie procesu.
Opcja -l
wyświetla listę sygnałów jakie można przesłać do procesów (więcej na ten temat w dokumentacji man 7 signal
)
Najważniejsze sygnały:
2 SIGINT
przerwanie procesu (ten sygnał jest wysyłany do procesu gdy wciśniemy Ctrl+C
)
9 SIGKILL
sygnał “zabicia” procesu
19 SIGSTOP
zawieszenie procesu (Ctrl+Z
)
18 SIGCONT
wznowienie zatrzymanego procesu
$ kill -9 3899
wysyła sygnał KILL
o numerze 9 do podanego procesu
$ kill -9 -1
wysyła sygnał KILL
do wszystkich procesów (uwaga: spowoduje wylogowanie, gdyż zamknięty zostanie także proces powłoki)
$ kill -SIGSTOP 4008
zawiesza działanie procesu
$ kill -18 4008
wznawia działanie zawieszonego procesu
Wbudowanw w powłokę Bash polecenie kill
umożliwia dodatkowo wystyłanie sygnałów do procesów identyfikowanych za pomocą numeru zadania JID (zobacz polecenie )<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>killall<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>zabija procesy o podanej nazwie
Postać: killall [-s sygnal] nazwa ...
[cmd:killall]
Przykład:
$ killall sleep
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>pgrep<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>wyświetla numery PID procesów pasujących do wzorca
Postać: pgrep [opcje] wyrażenie
[cmd:pgrep]
Najważniejsze opcje:
-u użytkownik
zawęża wyniki tylko do procesów danego użytkownika.
-l
dodaj informację o nazwie procesu
Przykład:
$ pgrep -u marek sleep
wyświetli numery procesów uruchomionych przez użytkownika marek
zawierających w nazwie sleep
.
$ kill -9 $(pgrep -u marek sleep)
wyśle syknał SIGKILL
do procesów uruchomionych przez użytkownika marek
zawierających w nazwie sleep
.
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>pkill<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>wysyła sygnał do procesów o nazwach pasujących do wzorca
Postać: pgrep [-sygnał] [opcje] wyrażenie
[cmd:pkill]
Polecenie to rozszerza działanie pgrep
o możliwość wysłania sygnału do pasujących procesów.
Przykład:
$ pkill -9 -u marek sleep
wyśle sygnał SIGKILL
do procesów uruchomionych przez użytkownika marek
zawierających w nazwie sleep
.
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>jobs<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>podaje status procesów uruchomionych w bieżącej powłoce
Postać: jobs [-l]
[cmd:jobs]
Przykład:
$ jobs
<HTML></p></HTML>
[1]- Done sleep 100
[2]+ Stopped vim
<HTML><p></HTML>W nawiasie kwadratowym podany jest numer zadania JID
(ang. Job ID), obok stan procesu (zatrzymany, uruchomiony, itp.).
Opcja -l
wyświetla dodatkowo PID
procesu.
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>bg<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>uruchamia zawieszone zadanie w tle
Postać: bg [JID…]
[cmd:bg]
Gdy nie podano numery zadania to wznawiane jest ostatio zawieszone zadanie.
Przykład wznowienia zadania o numerze JID 2:
$ bg %2
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>fg<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>uruchamia zatrzymane zadanie na pierwszym planie
Postać: fg [JID]
[cmd:fg]
Przykład:
$ fg %2
spowodowałoby przeniesienie programu vim
z poprzedniego przykładu na pierwszy plan<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>nice<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>uruchamia program z zadanym priorytetem
Postać: nice -priorytet [opcje] polecenie
[cmd:nice]
Przykład:
$ nice +19 emacs
uruchomi program emacs
z parametrem NICE
równym 19. Im większa wartość NICE
tym mniej zasobów będzie pochłaniało wykonanie procesu, czas jego trwania ulegnie wydłużeniu dając pierwszeństwo procesom z mniejszym priorytetem.<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>renice<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>pozwala zwiększyć priorytet działającego procesu
Postać: renice priorytet [PID] [-u użytkownik]
[cmd:renice]
Opcja -u
pozwala zmienić priorytet procesom uruchomionym przez danego użytkownika.
Przykład:
$ renice 19 4343 -u student
zwiększy priorytet do 19 procesu o numerze PID
4343 oraz wszystkim procesom uruchomionym przez użytkownika student
.
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>at<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>uruchamia proces o zadanym czasie
Postać: at [-f plik] CZAS
[cmd:at]
Polecenie lub lista poleceń do uruchomienia wczytywana jest ze standardowego wejścia, lub po opcji -f
możemy podać nazwę pliku w który zawarta jest lista poleceń do uruchomienia. CZAS
może być wyrażony w wielu formach (po szczegóły zajrzyj do podręcznika man at
). Wynik działania polecenia wysyłany jest do skrzynki pocztowej użytkownika. Przykład:
$ at 10:21 -f plik
spowoduje uruchomienie poleceń zawartych w pliku plik
o godzinie 10.21
$ echo ls | at now +1minutes
spowoduje uruchomienie polecenia ls
dokładnie za minutę<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>atq<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>wyświetla listę zadań ustawionych do wykonania za pomocą polecenia at
Postać: atq
[cmd:atq]
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>atm<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>usuwa z kolejki zadanie o podanym numerze
Postać: atm numer_zadania
[cmd:atm]
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>crontab<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>program zarządzający tabelami demona cron
, który służy do wykonywania zaplanowanych w czasie operacji
Postać: crontab [-e|-l|-r]
[cmd:crontab]
Opcje:
-e
edycja tabeli zadań
-r
usunięcie bieżącej tabeli zadań
-l
wyświetla bieżącą tabele zadań
Tabela zadań powinna zawierać w każdej linii wpis następującej postaci:
MINUTY GODZINY DNI MIESIACE DNI_TYGODNIA polecenie
gdzie MINUTY
to liczba z zakresu 0-59, GODZINY
- liczba z zakresu 0-23, DNI
- liczba z zakresu 1-31, MIESIACE
od 1 do 12, DNI_TYGODNIA
od 1 do 7. Użycie gwiazdki *
zamiast liczy oznacza dowolną wartość.
Przykładowa tabela zadań:<HTML></p></HTML>
30 18 * * * rm -f ~/tmp
30 0 1 1,6,12 * mail student@fizyka.umk.pl < wiadomosc.txt
<HTML><p></HTML>Powyższy zapis oznacza, że codziennie o godzinie 18:30 wykonywana jest komenda usuwająca katalog \sim/tmp
, zaś 30 minut po północy w pierwszy dzień stycznia, czerwca i grudnia wysyłany jest za pomocą poczty elektronicznej plik wiadomosc.txt
do podanego użytkownika. Więcej szczegółów w podręczniku demona cron
i polecenia crontab
.<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>nohup<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>uruchamia polecenie, które nie zostanie przerwane w momencie wylogowania
Postać: nohup polecenie
[cmd:nohup]
Przykład:
$ nohup sleep 1000 &
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>fuser<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>identyfikuje procesy używające plików lub gniazd sieciowych
Postać: fuser [opcje] plik...
[cmd:fuser]
Polecenie fuser
wyświetla listę numerów procesów PID, które wykorzystują w danym momencie wskazany plik, system plików lub gniazdo sieciowe.
Najważniejsze opcje:
-k
zabij procesy zamiast wypisywać ich numery PID
-u
podaj nazwę właściciela procesu wraz z numerem PID
-v
wyświetl więcej szczegółów na temat procesów
Przykład:
$ fuser /home
wypisze numery procesów używających plików w katalogu /home
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML><HTML></dl></HTML>
Inne przydatne polecenia: fuser, iotop, atd, pidof, lsof
Katalog /proc
W systemach UNIXopodobnych występuje katalog /proc
zawierający informacje o procesach. Każdy proces jest tu reprezentowany w postaci katalogu o nazwie odpowiadającej numerowi PID. Wewnątrz każdego z nich można znaleźć pliki opisujące status danego procesu, np.: cmdline
zawiera pełną linie uruchomionego polecenia, stat
zawiera informacje o stanie procesu (z tego pliku korzysta ps
), status
- informacje o stanie procesu w bardziej przystępnej formie, itp.
Przykład:
$ cat /proc/1231/status
wyświetli inf. o stanie procesu 1231.
Ćwiczenia
Polecenie xclock -update 1
uruchamia w środowisku graficznym zegar z sekundnikiem. Uruchom zegar na pierwszym planie, zawieś jego działanie za pomocą Crtl+Z
i wznów działanie w tle.
Wyślij sygnał SIGSTOP
do procesu wyświetlającego zegar.
Uruchom w tle polecenie xclock -update 1
Wyślij sygnał SIGCont
do wstrzymanego procesu wyświetlającego zegar.
Wyświetl wszystkie uruchomione przez siebie procesy.
Zabij procesy związane z wyświetlaniem zegarów.
<HTML><dl></HTML>
<HTML><dt></HTML>date<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>podaje datę i czas systemowy
Postać: date [opcje] [format]
[cmd:date]
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>cal<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>wyświetla kalendarz
Postać: cal [opcje]
[cmd:cal]
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>printenv<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>wyświetla zmienne środowiskowe
Postać: printenv [zmienna]
[cmd:printenv]
Domyślnie polecenie wyświetli listę wszystkich zmiennych środowiskowych.
Przykład:
$ printenv PATH
wyświetli wartość przypisaną do zmiennej PATH
.<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>tty<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>wyświetla nazwę terminala
Postać: tty
[cmd:tty]
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>whoami<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>kim jestem
Postać: whoami
[cmd:whoami]
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>id<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>informacje o użytkowniku - GID, UID itp.
Postać: id [opcje] [użytkownik]
[cmd:id]
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>groups<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>nazwy bieżących grup
Postać: groups [użytkownik]
[cmd:groups]
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>finger<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>informacje o użytkowniku.
Postać: finger [użytkownik]
[cmd:finger]
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>who<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>lista zalogowanych użytkowników
Postać: who [opcje]
[cmd:who]
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>uname<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>informacje o systemie
Postać: uname [opcje]
[cmd:uname]
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>hostname<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>nazwa hosta
Postać: hostname [opcje]
[cmd:hostname]
<HTML></p></HTML><HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>df<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>infromacje o zajęctości zamontowanych dysków
Postać: df [opcje]... [plik]...
[cmd:df]
Polecenie wypisuje listę wszystkich zamontowanych systemów plików wraz z informacją o ich zajętości i miejscu zamontowania.
$ df
<HTML></p></HTML>
Filesystem 1K-blocks Used Available Use% Mounted on
udev 3997676 0 3997676 0% /dev
tmpfs 806444 3368 803076 1% /run
/dev/sda3 95596964 87020120 3677672 96% /
tmpfs 4032208 0 4032208 0% /sys/fs/cgroup
/dev/sdb1 507904 38664 469240 8% /boot/efi
/dev/sda5 546370624 491924808 26621944 95% /home
<HTML><p></HTML>Najważniejsze opcje:
-m
zajętość w MB
-k
zajętość w KB
-h
zajętość w formie czytelnej (wartość z odpoiednim przyrostkiem B, KB, MB, GB)
-T
wyświetla inforamcje o typie systemu plików (np. ext4, NTFS, …)
Jeżeli argumentem polecenia jest plik lub katalog to wyświetlana jest zajętość dysku na którym ten plik rezyduje.
$ df -h -T /
<HTML></p></HTML>
Filesystem Type Size Used Avail Use% Mounted on
/dev/sda3 ext4 92G 83G 3,6G 96% /
<HTML></dd></HTML>
<HTML><dt></HTML>free<HTML></dt></HTML>
<HTML><dd></HTML><HTML><p></HTML>informacje o zajętości pamięci w systmie
Postać: free [opcje]
[cmd:free]
Polecenie wyświetla informację o całkowitej zajętej pamięci fizycznej oraz pamięci wymiany. Opcje -b
, -k
, -m
, -g
pozwalają określić w jakich jednostkach wyświetlane są wartości (B, kB, MB i GB odpowiednio). Opcja -h
wypisze wartości w czytelnej formie dodając odpowiedni przyrotek okreslający rozmiar.
Przykład:
$ free -h
<HTML></p></HTML>
total used free shared buff/cache available
Mem: 7,7G 3,0G 1,4G 219M 3,3G 4,2G
<HTML></dd></HTML><HTML></dl></HTML>
Inne przydatne polecenia: users, w, dnsdomianname, chfn
Wyszukiwanie plików
Postać: which polecenie
[cmd:which]
Przykład:
$ which find
/usr/bin/find
Postać: whereis polecenie…
[cmd:whereis]
Przykład:
$ whereis find
find: /usr/bin/find /usr/man/man1/find.1.gz
Postać: find [katalog] [wyrażenie]
[cmd:find]
Argumentem polecenia jest katalog
w którym chcemy odnaleźć plik określony za pomocą wyrażenia
.
Najważniejszymi opcjami stosowanymi w wyrażeniu są:
-name nazwa_pliku
znajdź plik o podanej nazwie
-iname nazwa_pliku
znajdź plik o podanej nazwie (nie rozróżnia wielkości liter)
-group nazwa_grupy
plik należy do danej grupy
-user nazwa_użytkownika
właścicielem pliku jest użytkownik
-type [f|d|l|b]
typ pliku: f - zwykły plik, d- katalog, l - link, b - plik blokowy
-atime [+|-]liczba
plik był otwierany określoną liczbę godzin temu
-mtime [+|-]liczba
plik był modyfikowany określoną liczbę dni temu
-size [+|-]liczba[c|k|M|G]
plik o określonym rozmiarze (c - bajty, k - kilobajty, M - megabajty, G - gigabajty
Znak + lub - przed liczba
oznacza poszukiwanie odpowiednio większej lub mniejszej wartości
Przykład:
$ find dane/ -name plik.txt
szuka pliku plik.txt
w katalogu dane
$ find \sim-name ’*.jpg’ -user kazik
znajdzie wszystkie pliki o rozszerzeniu .jpg w domowym katalogu należące do użytkownika kazik
$ find . -mtime -2
znajdzie pliki w bieżącym katalogu które były modyfikowane w ciągu ostatnich dwóch dni
$ find /usr -iname ’[a-d]*’ -user root -type f -size -2M
wyszuka w katalogu /usr
pliki o nazwie zaczynającej się od liter a, b, c lub d, których właścicielem jest root
i które maja rozmiar nie większy od 2 megabajtów
W momencie znalezienia pliku spełniającego dane wyrażenie można wykonać określoną akcje (standardowo jest to -print
czyli wyświetlenie lokalizacji pliku
Dodając opcje -exec
możemy wykonać dowolne polecenie. Takie polecenie musi być zakończone znakami $\backslash$;
$ find . -name ’*.txt’ -exec echo znalazłem \backslash;
wyświetli komunikat znalazłem
dla każdego znalezionego pliku
Aby wykonać polecenie na znalezionym pliku należy dodać {}, w to miejsce zostanie wstawiona jego nazwa
$ find . -name ’*.txt’ -exec rm -f ’{}’ \backslash;
spowoduje usuniecie wszystkich znalezionych plików
Dużo więcej na temat polecenia find
można znaleźć w dokumentacji man
Postać: locate [opcje]... [plik...]
[cmd:locate] Polecenie przeszukuje bazę danych wcześniej zindeksowanych plików w poszukiwaniu informacji o położeniu pliku, którego nazwa (lub ścieżka) zawiera podany wzorzec. Należy jednak pamiętać, że w zależności od tego jak dawno temu przeprowadzane było indeksowanie plików, lista plików może być nieaktualna i może zawierać wpisy o plikach, które już zostały usunięte lub może nie wynajdywać plików, które zostały utworzone przed uaktualnieniem bazy danych.
Inne narzędzia
Postać: echo [opcje] ciąg_znaków
[cmd:echo]
Przykład:
$ echo witaj świecie
witaj świecie
Polecenie echo
pomaga zobaczy co zostanie wstawione w miejsce znaków specjalnych *, ?, []
$ echo rm -f unix.*
rm -f unix.aux unix.dvi unix.gz unix.log unix.out unix.pdf unix.tex
Postać: printf format [argumety]...
[cmd:printf]
Postać: yes [ciąg_znaków]
[cmd:yes]
Postać: expr wyrażenie
[cmd:expr]
Liczby i operatory muszą być oddzielone spacjami
$ expr 2 + 2
4
$ expr 2 ’*’ 3
6
Znak * z powodu swojego specjalnego znaczenia musi być zawarty w cudzysłowie
Postać: seq [opcje] [początek] [krok] koniec
[cmd:seq]
Przykład:
$ seq 3 2 10
3 5 7 9
Postać: xarg [polecenie]
[cmd:xargs]
Przykład:
$ find \sim-name ’*.mp3’ | xargs du -sm
uruchomi polecenie du -sm
podając jako argument nazwy plików przekazane w strumieni wyjściowym przez polecenie find
.
Postać: bc [plik]
[cmd:bc]
Kalkulator bc
wykonuje obliczenia arytmetyczne dostarczone w strumieniu wejściowym. Kalkulator wspiera wszystkie operatory arytmetyczne, logiczne i oparatory relacji w takiej samej postaci jak w języku C. Dodatkowo znak ^
pełni rolę operatora potęgowania.
Przykład:
$ echo "2 ^ 10" | bc
1024
Domyślnie obliczenia realizowane są z dokładnością do liczb całkowitych.
Precyzję (ilość cyfr po przecinku) określamy za pomocą zmiennej scale
.
$ echo "1/3" | bc
0
$ echo "scale=20; 1/3" | bc
.33333333333333333333
Edytor strumieniowy sed
Postać: sed [-n] [-e skrypt] [opcja]... [plik]...
[cmd:sed]
Odczytuje kolejne linie ze strumienia wejściowego (lub pliku), dokonuje edycji zgodnie z podanym skryptem i wynik wyświetla na standardowym wyjściu.
Najważniejsze opcje:
-n
hamuje normalne wyjście (wyświetlanie tylko linii wskazanych w skrypcie komendą p
)
-e
wykonają podany skrypt (pojedyncze polecenie). Jeśli podajemy tylko jedną komendę ta opcja nie jest wymagana.
Składnia skryptu:
[adres[,adres]] funkcja [argumenty]
adres
to numer linii pliku ($
oznacza numer ostatniej linii) lub wyrażenie regularne umieszczone pomiędzy znakami /
. Określa on zakres linii strumienia na których będę dokonywane operacje. Na przykład 1,3
pasuje do pierwszych trzech linii, /bash/
pasuje do wszystkich linii zawierających wyrażenie bash
, zaś /begin/,/end/
dotyczy wszystkich kolejnych linii z których pierwsza zawiera słowo begin
a ostatnia słowo end
. funkcja
do wyboru mamy wiele możliwości edycji strumienia. Najważniejsze to:
a tekst
dodaj podany tekst przed następną linią
c tekst
zamień linię podanym tekstem
d
usuń linię
i tekst
wstaw podany tekst
p
wyświetl bufor (aktualnie edytowaną linię)
s/wyrażenie/łańcuch/
zastępuje podanym łancuchem
pierwsze znalezione w buforze wyrażenie
s/wyrażenie/łańcuch/g
zastępuje podanym łancuchem
wszystkie znalezione w buforze wyrażenia
=
wyświetla numer linii
Przykłady:
$ sed -n ’1p’ plik
wyświetli pierwsza linię pliku
$ sed -n ’3,$p’ plik
wyświetli wszystkie linie od 3-ciej to końca pliku
$ sed ’3,$d’ plik
usunie wszystkie linie od 3-ciej do końca pliku
$ sed -n ’/Marek/p’ /etc/passwd
wyświetla linie zawierające słowo Marek
z pliku /etc/passwd
$ sed ’/UNIX/c Linux’ plik
Zamienia linie w których występuje słowo UNIX
zwrotem Linux
$ sed -n ’/UNIX/=’ plik
wyświetla numery linii w których występuje wyrażenie UNIX
$ sed ’s/UNIX/Linux/g plik
zamienia wszystkie wystąpienia słowa UNIX
na Linux
$ sed -n ’s/UNIX/Linux/g plik
tak jak wyżej ale wyświetlane są wyłącznie linie w których nastąpiła zmiana
Wyrażenia regularne
Wybrane metaznaki wyrażeń rozszerzonych wyrażeń regularnych (POSIX ERE, ang. Extended Regular Expressions)
[lista]
pasuje do pojedynczego znaku z danej listy
[^lista]
pasuje do znaku nie podanego na liście
.
(kropka) pasuje do dowolnego pojedynczego znaku
\w
jest równoważne [0-9a-zA-Z]
lub [[:alnum:]]
, czyli zastępuje dowolna literę lub cyfrę
\W
oznacza to samo co $[^[[:alnum:]]]
^
i $
to odpowiednio początek i koniec linii
\<
oraz \>
początek i koniec słowa
Po wyrażeniu regularnym mogą stać operatory powtórzenia:
?
poprzedzający element pasuje zero lub jeden raz, np. miark?a
pasuje do miarka
ale też miara
*
poprzedzający element pasuje zero lub więcej razy, np W*in
pasuje zarówno do słowa Windows
jak i do Linux
+
poprzedzający element pasuje jeden lub więcej razy,
{n}
poprzedzający element pasuje dokładnie n
razy
|
operator LUB, np. Fizyka|fizyka
pasuje do fizyka
oraz Fizyka
()
grupowanie, np. fizy(ka|cy)
pasuje zarówno do fizyka
i fizycy
.
Uwaga: w podstawowych wyrażeniach regularnych (POSIX BRE ang. Basic Regular Expressions) stosowanych w większości narzędzi UNIXowych metaznaki ?
, +
, {}
, ()
, |
tracą swoje szczególne znaczenie; zamiast nich należy użyć \?
, \+
, \{\}
, \(\)
, \|
.
Przykłady:
grep 'bash$' /etc/passwd
linie w których występuje wyraz rozpoczynający się literą a
lub A
grep '^From: ' /var/mail/$USER
lista odebranej poczty (linie rozpoczynające się słowem From:
)
grep -v '^$' plik
wszystkie linie, które nie są puste
grep '[0-9]\{9\}' plik
dziewięciocyfrowe ciągi liczb, np. numery telefonów
grep '(.\+) plik'
psuje do dowolnego ciągu składającego się przynajmniej z jednego znaku zawartego w nawiasach
Narzędzia sieciowe
Postać: host [opcje] adres
[cmd:host]
Standardowo host
tłumaczy nazwy domen na adresy IP i na odwrót. Przykład:
$ host ferm
158.75.5.47
$ host 127.0.0.1
localhost
Postać: ping adres
[cmd:ping]
Pakiet próbny jest wysyłany aż nie przerwiemy procesu za pomocą Ctrl-C. Przykład:
$ ping www.google.pl
$ ping 127.0.0.1
Postać: traceroute [opcje] nazwa_hosta
[cmd:traceroute]
Przykład:
$ traceroute www.google.com
traceroute: Warning: www.google.com has multiple addresses; using 64.233.183.99 traceroute to www.l.google.com (64.233.183.99), 30 hops max, 38 byte packets 1 phys-to-torman (158.75.5.190) 0.242 ms 0.297 ms 0.231 ms 2 * * * 3 war-b2-pos11-0.telia.net (213.248.68.53) 8.753 ms 8.797 ms 8.856 ms 4 ffm-bb1-pos6-3-2.telia.net (213.248.96.21) 33.833 ms 33.679 ms 33.705 ms 5 ffm-b2-link.telia.net (213.248.69.93) 34.974 ms 34.810 ms 34.968 ms 6 google-111945-ffm-b2.c.telia.net (213.248.69.86) 33.758 ms 34.057 ms 33.071 ms 7 72.14.238.119 (72.14.238.119) 51.698 ms 40.944 ms 41.185 ms MPLS Label=162573 CoS=0 TTL=1 S=1 8 64.233.175.246 (64.233.175.246) 44.573 ms 43.413 ms 44.210 ms 9 216.239.43.42 (216.239.43.42) 43.819 ms 45.157 ms 44.443 ms 10 216.239.43.34 (216.239.43.34) 44.962 ms 44.667 ms 64.233.183.99 (64.233.183.99) 44.965 ms
Postać: write uzytkownik[@adres]
[cmd:write]
Postać: talk uzytkownik[@adres]
[cmd:talk]
Postać: mesg [n|y]
[cmd:mesg]
Postać: mail uzytkownik[@adres] [-s temat] [-c adres innego adresata]
[cmd:mail]
Przykład:
$ mail grochu@ferm
Chcąc wysłać treść zawartą w pliku plik_tekstowy
można jego zawartość umieścić w strumieniu wejściowym programu mail
, np:
$ cat plik_tekstowy.txt | mail grochu@ferm
$ mail grochu@ferm < plik_tekstowy.txt
Postać: telnet uzytkownik[@adres]
[cmd:telnet]
Ze względów bezpieczeństwa dziś rzadko używany, wyparty przez szyfrowane połączenie ssh
.
Postać: ssh uzytkownik[@adres]
[cmd:ssh]
Pozwala na uruchomienie zdalnie powłoki, np: $ ssh unix@158.75.5.136
lub uruchomienie polecenia na zdalnej maszynie, np: $ ssh unix@158.75.5.136 ls
wyświetla listę plików w katalogu domowym zdalnej maszyny
ftp połączenie z serwerem
FTP pozwalającym na przesyłanie plików
Postać: ftp uzytkownik[@adres]
[cmd:ftp]
W Internecie można znaleźć wiele publicznie dostępnych serwerów FTP (logowanie jako użytkownik anonymous
). Na stronie archie.icm.edu.pl
znajduje się wyszukiwarka ułatwiająca przeszukiwanie takich serwerów.
sftp szyfrowane połączenie z serwerem
FTP pozwalającym na przesyłanie plików
Postać: sftp uzytkownik[@adres]
[cmd:sftp]
Polecenia dostępne po zalogowaniu można zobaczyć wpisując polecenie help
Najważniejsze polecenia to:
get nazwa_pliku
- pobranie pliku
put nazwa_pliku
- wysłanie pliku
quit
- rozłączenie
Postać: scp [-r] uzytkownik[@adres]:plik_zrodlowy plik_docelowy scp [-r] plik_zrodlowy uzytkownik[@adres]:plik_docelowy
[cmd:scp]
Składnia i działanie podobne do polecenia cp
z tą różnicą, że kopiowanie odbywa się pomiędzy maszyna lokalna i zdalna przy użyciu szyfrowanego protokołu.
Przykłady:
$ scp unix@158.75.5.136:paczka.tar.gz paczka.tar.gz
pobranie pliku paczka.tar.gz
$ scp paczka.tzr.gz unix@158.75.5.136:.
wysłanie pliku paczka.tar.gz
$ scp -r unix@158.75.5.136:/gry .
pobranie całej zawartości (rekurencyjnie) z katalogu gry
do bieżącego katalogu
Postać: wget [-rkx] adres_strony_lub_pliku
[cmd:wget]
Program oferuje wiele możliwości (patrz man wget
)
Jedna z ciekawych opcji jest możliwość pobierania całych witryn internetowych z zachowaniem hierarchii katalogów i plików (tworzenie tzw. mirrorów).
Przykład:
$ wget -mhttp://www.phys.uni.torun.pl/\simgrochu/unix/materialy/index.html
Postać: lynx [opcje] [URL]
[cmd:lynx]
Postać: mutt [opcje]
[cmd:mutt]
Archiwa, kompresja danych
Najczęściej używane programy służące do kompresji danych:
Postać: gzip [-r] plik
[cmd:gzip]
Skompresowane pliki automatyczne uzyskują rozszerzenie .gz
Opcja -r
pozwala skompresować wszystkie pliki w podanym katalogu (każdy plik kompresowany jest osobno).
Przykład:
$ gzip archiwum.tar
utworzy skompresowany plik o nazwie archiwum.tar.gz
Postać: zip [-r] nazwa_archiwum pliki_do_spakowania
[cmd:zip]
Tworzy plik o podanej nazwie dodając rozszerzenie .zip
zawierający skompresowaną zawartość podanych plików.
Opcja -r
pozwala skompresować zawartość całego katalogu.
Przykład:
$ zip dokumenty *.txt
utworzy plik dokumenty.zip
zawierający skompresowaną zawartość wszystkich plików posiadających rozszerzenie *.txt
$ zip -r konto
$\sim$
w pliku konto.zip
powinna znaleźć się zawartość całego katalogu domowego
Postać: bzip2 pliki_do_spakowania
[cmd:bzip2]
Skompresowane pliki otrzymują rozszerzenie .bz2
Aby rozpakować plik utworzony za pomocą jednego z powyższych algorytmów należy wykonać:
Postać: gunzip [-r] plik
[cmd:gunzip]
Postać: unzip plik
[cmd:unzip]
Postać: bunzip2 plik
[cmd:bunzip2]
Polecenia gzip
i bzip2
kompresują pojedyncze pliki dlatego chcąc skompresować kilka plików w jedną całość należy utworzyć archiwum za pomocą programu tar
.
Postać: tar [opcje] pliki
[cmd:tar]
Tworząc archiwum pierwszą nazwa pliku podaną jako argument musi być nazwa tego archiwum.
Najważniejsze operacje i opcje:
c
- stwórz archiwum
x
- rozpakuj archiwum
l
- wyświetl zawartość archiwum
f
- zapisz do pliku (standardowo tar
pracuje na strumieniach wejściowym i wyjściowym)
z
- skompresuj archiwum za pomocą programu gzip
j
- skompresuj archiwum za pomocą bzip2
v
- wyświetla dodatkowe komunikaty
Przykłady tworzenia archiwum:
$ tar fcv arch.tar kat/
utworzy archiwum o nazwie arch.tar
zawierające zawartość katalogu kat
$ tar fcvz arch.tar.gz *
stworzy spakowane (gzip
) archiwum o nazwie arch.tar.gz
zawierające wszystkie pliki i katalogi z bieżącego katalogu
$ tar fvcj arch.tar.bz2 plik1.txt plik2.txt
utworzy archiwum skompresowane za pomocą bzip2
o nazwie arch.tar.bz2
zawierające dwa pliki o nazwach plik1.txt plik2.txt
Otwieranie archiwum:
$ tar fx arch.tar
$ tar fxvz arch.tar.gz
$ tar fxvj arch.tar.bz2
Powłoka bash
Powłoka jest programem, który udostępnia użytkownikowi środowisko pracy. W skład powłoki wchodzą: linia komend, zestaw wbudowanych poleceń, narzędzia obsługi zadań, narzędzia sprawdzające pisownię wpisywanych poleceń. Obecnie domyślną powłoką użytkową na serwerach studenckich naszego wydziału jest powłoka bash
. Lista dostępnych w systemie powłok znajduje się w pliku /etc/shells
.
Konfiguracja powłoki i środowiska
Plikiem konfiguracyjnym powłoki Bash jest plik \sim/.bashrc
. W pliku tym możemy zdefiniować zmienne, aliasy i funkcje, które pozwalają dostosować środowisko oraz działanie programów do swoich potrzeb. Po zmianie zawartości pliku .bashrc
nowe ustawienia będą dostępne w bieżącej powłoce po wykonaniu komendy:
$ source \sim/.bashrc
Komenda source
odczytuje zawartość podanego pliku i wykonuje zawarte w nim komendy.
Zmienne powłoki i środowiska
Zachowanie powłoki można skonfigurować ustawiając wartości specjalnym zmiennych. Oto lista kilku z nich:
PS1
definiuje zawartość znaku zachęty
HISTSIZE
ilość zapamiętywanych poleceń w historii
IFS
zmienna definiująca separator pól dla komendy read
(domyślna wartość to białe znaki: spacja, tabulacja, nowa linia)
RANDOM
losowa wartość całkowita
Listę wszystkich zmiennych oraz funkcji zadeklarowanych w bieżącej powłoce uzyskujemy za pomocą polecenia set
. Więcej o tworzeniu i manipulowaniu zmiennymi powłoki znajduje się w rozdziale 4.4.
Zmienne można podzielić na zmienne powłoki (lokalne), które są dostępne wyłącznie w danej instancji powłoki oraz zmienne środowiskowe, które są dziedziczone przez procesy potomne.
Zmienne środowiskowe definiuje się poprzez wyeksportowanie zmiennych powłoki za pomocą komendy export
, np.:
$ ZMIENNA=42
$ export ZMIENNA
lub krócej
$ export ZMIENNA=42
Zachowanie wielu programów zależne jest od ustawień konkretnych zmiennych środowiskowych. Aktualną listę zmiennych środowiskowych można uzyskać za pomocą polecenia lub env
.
Przykład typowych zmiennych środowiskowych:
PATH
lista katalogów oddzielonych dwukropkiem. Katalogi te są przeszukiwane przez powłokę w poszukiwaniu programów do uruchomienia
USER
nazwa użytkownika
HOME
katalog domowy użytkownika
EDITOR
domyślny edytor tekstu
LD_LIBRARY_PATH
lista lokalizacji w których system poszukuje bibliotek
LANG
, LANGUAGE
, LC_ALL
ustawienia lokalizacji (wersji językowej)
Lokalizacja
Aktualne ustawienia lokalizacji można sprawdzić za pomocą polecenia locale
.
Postać: locle [opcje]
[cmd:locale]
Polecenie wyświetla wartości zmiennych odpowiedzialnych za lokalizację środowiska, takich jak, np,: LANG
, LANGUAGE
, LC_ALL
.
Najważniejsze opcje:
-a
wyświetli listę wszystkich zainstalowych w systemie lokalizacji
Ustawienie lokalizacji (np. języka polskiego) sprowadza się do ustawienia wartości zmiennych środowiskowych takich jak:
LANG
podstawowa zmienna odpowiedzialna za ustawienia języka, używana gdy nie są zdefiniowane zmienne LC_
LC_CTYPE
kodowanie znaków używane do prezentacji tekstu
LC_NUMERIC
formatowanie wartości liczbowych
LC_TIME
formatowanie czasu i daty
LC_COLLATE
określa sposób sortowania alfabetycznego
LC_MESSAGES
język komunikatów systemu
LC_ALL
nadpisuje wszystkie pozostałe ustawienia lokalizacji
Przykład ustawienia lokalizacji polskiej:
$ export LC_ALL=pl_PL.utf8
$ querty
bash: qwerty: nie znaleziono polecenia
Zmiana na inną lokalizację:
$ export LC_ALL=hu_HU.utf8
$ querty
bash: qwerty: parancs nem található
Dodanie wpisu o polskiej lokalizacji do pliku konfiguracyjnego powłoki:
$ echo export LC_ALL=pl_PL.utf8 >> \sim/.bashrc
Aliasy
Alias to ,,przezwisko” jakie możemy nadać dowolnej komendzie. Pozwala to nadać krótką lub wygodną w zapisie nazwę poleceniom powłoki które posiadają złozoną składnię lub są na tyle często używane, że wygodniej jest je zastąpić krótszymi w zapisie aliasami. Należy pamiętać, że alias ma pierwszeństwo przed wszystkimi innymi poleceniami, więc istnieje możliwość zastąpienia dowolnego polecenia innym poprzez utworzenie odpowiedniego aliasu.
Postać: alias [nazwa[=wartość]]
[cmd:alias] Przykład:
$ alias lt=ls -l -a -t
definiuje alias (polecenie) o nawie lt
, które uruchomi polecenie wyświetlające listę wszystkich plików posortowanych względem czasu modyfikacji
$ alias
wyświetli wszystkie zdefiniowne aliasy
$ alias lt
wyświetli polecenie przypisane do aliasu o nazwie lt
Postać: unalias nazwa
[cmd:unalias]
Przykład: $ unalias lt
usunie alias o nazwie lt
.
Skrypty - wstęp do programowania w powłoce Bash
Skrypty to pliki tekstowe zawierające ciągi instrukcji i poleceń, które są uruchamiane linia po linii. W odróżnieniu od zwykłych plików tekstowych, skrypty możemy uruchamiać tak jak zwykłe programy. W systemach UNIX/GNU Linux skrypty pozwalają na zautomatyzowanie wielu czynności a każdy skrypt może zostać dodany do repertuaru dostepnych w systemie programów.
Struktura skryptu
#!/bin/bash
- dowolne lub instrukcję uruchamiającą program
- instrukcję uruchamiającą inny skrypt
- (np. pętle while
,for
, warunek if
, itp.)
skrypt powinien kończyć się instrukcją exit
, której argumentem jest liczba całkowita dodatnia o wartości 0 gdy skrypt kończy się powodzeniem. Każda wartość większa od 0 powinna być używana w przypadku gdy skrypt z różnych przyczyn nie kończy się powodzeniem
tekst zawarty po znaku #
aż do końca linii jest komentarzem i nie jest interpretowany przez powłokę
Przykład prostego skryptu:
#!/bin/bash
# To jest skrypt ktory wyswietla komunikat
echo "Witaj świecie"
exit 0
Uruchamianie skryptu
Ciąg instrukcji zawartych w pliku tekstowym możemy uruchomić w powłoce Bash wydając polecenie:
$ bash skrypt.sh
Jeżeli skrypt zawiera poprawny hashbang w pierwszej linii i jezeli plikowi nadamy
$ chmod a+x skrypt.sh
wówczas skrypt możemy uruchomić podając jego nazwę poprzedzoną ścieżką do pliku. Przykładowo, gdy skrypt.sh
znajduje się w bieżącym katalogu polecenie
$ ./skrypt
uruchomi wszystkie instrukcje zawarte w pliku. Skrypt możemy umieścić też w jednym z katalogów ze zmiennej $PATH
i wówczas do uruchomienia skryptu wystarczy podać jego nazwę.
Aby dodać bieżący katalog do zmiennej $PATH
należy wydać polecenie
$ export PATH=".:$PATH"
Wykrywanie błędów w skrypcie
W przypadku wystąpienia błędu podczas interpretowania skryptu powłoka przerywa jego działanie wyświetlając stosowny komunikat. Podczas poszukiwania przyczyn powstawania błędu warto uruchomić skrypt poleceniem:
$ bash -x skrypt.sh
Opcja -x
powoduje, że każda instrukcja skryptu przed uruchomieniem jest wypisywana na standardowe wyjście diagnostyczne.
Zmienne
Zmienne definiuje się używając składni zmienna=wartosc
lub w przypadku zmiennych liczbowych let zmienna=liczba
, np.
$ napis="Ala ma kota"
$ let wynik=10
Nazwa zmiennej może składać się z dowolnych liter, cyfr (cyfra nie może być pierwszym znakiem nazwy zmiennej) oraz znaku podkreślenia.
Wartość umieszczoną w zmiennej wydobywamy umieszczając $ przed nazwą zmiennej ewentualnie otaczając nazwę zmiennej klamrami, np.:
$ echo ${napis}
$ Ala ma kota
$ echo $HOME
$ /home/student
$ echo ${wynik}
$ 10
Tablice
W powłoce Bash mamy do dyspozycji tablice jednowymiarowe. Nie muszą one być deklarowane. Do poszczególnych elementów tablicy odwołujemy sie poprzez nawiasy kwadratowe ${zmienna[indeks]}
, gdzie index
jest liczbą całowitą dodatnią.
$ kolor[0]=bialy
$ kolor[1]=czarny
$ kolor[5]=zielony
$ echo Kolor pierwszy to ${kolor[1]}
Kolor pierwszy to czarny
$ echo Wszystkie kolory: ${kolor[*]}
Wszystkie kolory: bialy czarny zielony
Tablice indeksowane są liczbami całkowitymi począwszy od zera. Zmienną tablicową można zainicjować ciągiem wartości podanych w nawiasach zmienna=(wartosc1 wartosc2 ... wartoscN)
, np.
$ dzien=(poniedzialek wtorek sroda czwartek piatek sobota niedziela)
$ echo ${dzien[6]}
sobota
$ echo "Dni tygodnia: ${dzien[*]}"
Dni tygodnia: poniedzialek wtorek sroda czwartek piatek sobota niedziela
Liczbę elementów tablicy uzyskujemy wyrażeniem ${#zmienna[*]}
$ echo "Ilosc dni tygodnia = ${#dzien[*]}"
Ilosc dni tygodnia = 7
Wyrażenie ${#zmienna[indeks]}
zwraca ilość znaków zawartych w elemencie tablicy o podanym indeksie.
$ echo Slowo ${dzien[1]} zawiera ${#dzien[1]} znakow
Slowo wtorek zawiera 6 znakow
Polecenie unset zmienna
usuwa podaną zmienną. Chcąc usunąc wybrany element tablicy należy wykonać unset tablica[index]
.
$ unset kolor
$ unset dzien[4]
Zmienne $, $#, $0, $1.
Zmienna $*
zawiera listę wszystkich argumentów z jakimi został wywołany skrypt, zmienna $#
podaje liczbę tych argumentów, zmienna $0
zawiera nazwę skryptu, zaś zmienne $1
, $2
, $3
, itd. zawierają kolejne argumenty.
Przykład skryptu i nazwie argumenty.sh
, który wyświetli swoją nazwę, liczbę argumentów oraz pierwsze dwa argumenty:
#!/bin/bash
echo Nazwa skryptu=$0
echo Podales $# argumentow
echo Oto one: $*
echo Argument 1 = $1
echo Argument 2 = $2
exit 0
Przykładowe działanie:
$ ./argumenty.sh
Nazwa skryptu=./argumenty.sh
Podales 0 argumentow
Oto one:
$ ./argumenty.sh Ala ma kota
Nazwa skryptu=./argumenty.sh
Podales 3 argumentow
Oto one: Ala ma kota
Argument 1 = Ala
Argument 2 = ma
Operacje arytmetyczne i warunki logiczne
Powłoka bash
pozwala na wykonywanie prostych operacji arytmetycznych na liczbach całkowitych za pomocą instrukcji let
.
Przykład:
$ let suma=2+2
$ echo $suma
4
$ let liczba=$suma*2
$ echo $liczba
8
Składnia polecenia let
pozwala na używanie zmiennych liczbowych bez konieczności poprzedzania ich znakiem $
.
$ let liczba=suma*suma+3
$ let suma++
Dostępne operatory oraz priorytet ich wykonywania są takie same jak w języku C. Dodatkowo, dostępny jest operator **
realizujący potęgowanie.
$ let x=2**10
$ echo $x
1024
Równoważne użyciu polecenia let
jest zastosowanie (( wyrażenie ))
.
Przykłady:
$ a=$((1+2))
$ a=$(($a*$a))
$ a=$((a+1))
$ ((a++))
Proste operacje arytmetyczne można także wykonywać za pomocą instrukcji . Obliczenia o precyzji zmiennopozycyjnej (dla liczb rzeczywistych) można wykonywać za pomocą kalkulatorów lub dc
.
Wyrażenia warunkowe realizowane są za pomocą polecenia [ wyrażenie ]
lub polecenie test
. Wartością zwracaną polecenia jest kod (status programu) 0 w przypadku gdy wyrażenie jest prawdziwe lub 1 gdy wyrażenie jest fałszywe.
Uwaga: wyrażenie [
jest poleceniem, dlatego wszystkie argumenty muszą byc oddzielone spacją.
Porównywanie napisów odbywa się za pomocą argumentów ==
, !=
, <
i >
.
$ [ $SHELL == /bin/bash ] && echo Uzywasz powloki Bash
$ test $USER != root && echo Nie jestes administratorem
Porównując liczby całkowite należy skorzystać z operatorów -eq
1)